Σε απόγνωση βρίσκονται οι κτηνοτρόφοι της επαρχίας Βάλτου, των Ευρυτανικών Αγράφων, της Καρδίτσας , της Άρτας και σίγουρα και άλλων περιοχών για τις οποίες, όμως, δεν έχουμε σαφή εικόνα.
Τα κοπάδια τους κατασπαράσσονται καθημερινά από τις αγέλες των λύκων, που έχουν αναπτυχθεί σ’ αυτά τα μέρη τα τελευταία χρόνια και οι οποίες αυξάνονται με ταχύτατους ρυθμούς, μεγεθύνοντας, όπως είναι φυσικό, το καταστροφικό τους έργο.
Η κατάσταση, όπως δείχνουν τα πράγματα, σύμφωνα με τον καθηγητή Γιώργος Υφαντή στο agrinionews.gr, έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο αφού οι λύκοι δεν τρώνε, όπως θα θεωρούσε κάποιος φυσικό, τα ζώα που πάνε για βοσκή στις δασώδεις περιοχές, αλλά εισβάλλουν και μέσα στους οικισμούς, στα χειμερινά μαντριά, και στα χωράφια ακόμη και μέρα μεσημέρι! Εκατοντάδες ζώα, σε κάθε χωριό[ και χιλιάδες συνολικά], έχουν φαγωθεί μέχρι τώρα, χωρίς να λαμβάνεται κανένα μέτρο, που θα προστατεύσει τους δυστυχείς κτηνοτρόφους, οι οποίοι βλέπουν καθημερινά το ζωικό τους κεφάλαιο να καταστρέφεται.
Το τραγικό είναι, ότι η μάστιγα των λύκων ήρθε να αποτελειώσει, κυριολεκτικά, την κτηνοτροφική δραστηριότητα μετά την αλματώδη αύξηση των ζωοτροφών, που ανάγκασε πολλούς κτηνοτρόφους να πουλήσουν τα κοπάδια τους και να βγουν από το επάγγελμα. Όσοι, λοιπόν, απέμειναν έχουν να αντιμετωπίσουν μαζί με το αυξημένο διατροφικό κόστος και τις καταστροφές από τις αγέλες των λύκων.
Για να βοηθήσουμε να κατανοήσουν κάπως το πρόβλημα ακόμη κι αυτοί που είναι έξω από τα πράγματα, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι όσοι ασχολούνται με το εξαιρετικά δύσκολο επάγγελμα της κτηνοτροφίας το κάνουν για να ζήσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους. Από τα ζώα που εκτρέφουν και τα προϊόντα που αυτά παράγουν οι κτηνοτρόφοι πρέπει να καλύψουν όχι μόνο τα έξοδα των ίδιων των κοπαδιών τους, αλλά και τις ανάγκες των παιδιών τους[ένδυση, υπόδηση, φροντιστήρια, σπουδές, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ασφαλιστική κάλυψη, να συντηρήσουν τα αυτοκίνητα και τα μηχανήματά τους, να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους, να ανταποκριθούν στις κοινωνικές τους υποχρεώσεις κ.ο.κ.
Μπορεί, λοιπόν, κάποιος να φανταστεί σε ποια κατάσταση βρίσκεται ο κάθε κτηνοτρόφος, όταν, σχεδόν καθημερινά, βρίσκει δυο , τρία και περισσότερα αιγοπρόβατα ή βοοειδή σκοτωμένα από τους λύκους;
Και μη σπεύσει κάποιος να πει ότι προβλέπεται αποζημίωση όταν συμβαίνουν τέτοιες ζημιές, γιατί κανένας κτηνοτρόφος δεν εκτρέφει τα ζώα του για να τα φάνε τα αγρίμια και να τον αποζημιώσει ο ΕΛΓΑ. Ένα ζώο, μπορεί να πληρωθεί, ίσως, στην τρέχουσα περίπου τιμή του, όταν σκοτωθεί από τους λύκους.
Δεν θα πληρωθεί όμως ο ιδιοκτήτης του ούτε για τα προϊόντα που αυτό θα παρήγαγε σε όλο το μήκος της ζωής του, ειδικά αν είναι νεαρό, ούτε για τα αρνιά, τα κατσίκια ή τα μοσχάρια που αυτό θα του γεννούσε. Φυσικά, η όποια αποζημίωση γίνεται μόνο αν καταφέρει ο κτηνοτρόφος να βρει κάτι από το κουφάρι του ζώου του, που θα πείσει τις αρχές για τη ζημιά που έπαθε. Μια περιπέτεια, που πολλές φορές είναι ατελέσφορη…
Το πρόβλημα πρέπει να απασχολήσει τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες και να δοθεί μια λύση, η οποία πρέπει να βρίσκεται προς την κατεύθυνση του ελέγχου του πληθυσμού των λύκων, όπως γίνονταν πάντα, με όλα τα σαρκοβόρα ζώα και αρπακτικά πτηνά, που οι πληθυσμοί τους ξέφευγαν από τα όρια και διατάρασσαν την οικολογική ισορροπία και την ανθρώπινη δραστηριότητα.
Κανείς δεν μιλάει για καθολική εξόντωση ή αφανισμό του είδους από τις περιοχές αυτές. Μιλάμε για μια ελεγχόμενη κατάσταση, που και το συγκεκριμένο αγρίμι θα επιβιώσει αλλά και οι κτηνοτρόφοι δεν θα καταστραφούν. Για να συμβεί αυτό είναι αυτονόητο ότι και οι κάθε είδους οικολογικές ευαισθησίες πρέπει να κρατηθούν στο επίπεδο της λογικής και του μέτρου.
