Σύμφωνα με μια νέα μελέτη που εξετάζει την επίδραση των κλιματικών μεταβλητών στην απόδοση της ελιάς, η απόδοση της ελιάς μειώθηκε σε 12 πόλεις που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ελαιοπαραγωγή της Τουρκίας τα τελευταία 50 χρόνια.
Παρέχοντας πληροφορίες για το θέμα, ο Prof. Ο Δρ. Ο Sevil Acar δήλωσε: «Λόγω της καταλληλότητας των οικολογικών συνθηκών, οι περισσότερες από τις ελιές και το ελαιόλαδο που καταναλώνονται σε όλο τον κόσμο παράγονται σε μεσογειακές χώρες.
Για παράδειγμα, τη σεζόν 2020-2021, σχεδόν το 80 τοις εκατό της παγκόσμιας παραγωγής επιτραπέζιας ελιάς πραγματοποιήθηκε από έξι μεσογειακές χώρες: Ισπανία, Αίγυπτο, Τουρκία, Αλγερία, Ελλάδα και Μαρόκο.
«Την ίδια χρονιά, το 14% της παγκόσμιας παραγωγής ελιάς πραγματοποιήθηκε στην Τουρκία και η Τουρκία έγινε ο τρίτος μεγαλύτερος παραγωγός», είπε. Επισημαίνοντας ότι η λεκάνη της Μεσογείου είναι μια από τις πιο ευαίσθητες περιοχές έναντι των αρνητικών επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, ο Sevil Acar είπε: «Η περιοχή θερμαίνεται περισσότερο σε σύγκριση με τη μέση αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας. «Στην πραγματικότητα, η έρευνα που έχει γίνει μέχρι στιγμής αποκαλύπτει ότι οι αποδόσεις ελιάς τείνουν να μειώνονται στη Μεσόγειο, ειδικά λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας και της μείωσης των βροχοπτώσεων», πρόσθεσε.
Οι αποδόσεις μειώνονται σε όλες τις πόλεις
Υπενθυμίζοντας ότι η παραγωγή ελιάς στην Τουρκία είναι ως επί το πλείστον στις μεσογειακές ακτές της χώρας και το μεσογειακό κλίμα είναι αποτελεσματικό, ο Δρ. Παρέχοντας πληροφορίες σχετικά με την έρευνα που διεξήγαγαν με τον Oğuz Tutal, ο Acar είπε: «Η παραγωγή πραγματοποιείται σε ορισμένες πόλεις της Νοτιοανατολικής Ανατολίας όπως το Gaziantep, το Kilis, το Şanlıurfa. Με την επίδραση των θερμότερων χειμώνων, η ελαιοκαλλιέργεια έγινε πιο δυνατή στο Νότιο Μαρμαρά. «Αυτή η μελέτη είναι η πρώτη που εξετάζει από οικονομική άποψη πώς η κλιματική αλλαγή επηρεάζει την απόδοση της ελιάς σε αυτές τις περιοχές», είπε.
Στο πλαίσιο της έρευνας, πόλεις (Άδανα, Αττάλεια, Aydın, Balıkesir, Bursa, Çanakkale, Gaziantep, Hatay, İzmir, Manisa, Mersin) με τουλάχιστον 1 τοις εκατό οπωροφόρων ελαιόδεντρων, που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ελιά η παραγωγή μεταξύ 1968 και 2018. Ο Acar, ο οποίος δήλωσε ότι εξετάστηκαν τα ελαιόδεντρα (π. είναι σε πτωτική τάση σε όλες τις πόλεις εκτός από την Προύσα, το Τσανάκκαλε και τη Μούγλα».
Η απόδοση της ελιάς σε ορισμένες πόλεις έχει πέσει στα επίπεδα πριν από 50 χρόνια
Σύμφωνα με τη μελέτη, αν και υπάρχουν διακυμάνσεις στην παραγωγή στο Aydın, Balıkesir και Manisa, που είναι οι μεγαλύτεροι παραγωγοί, εδώ και 50 χρόνια, ο Acar δήλωσε ότι έχει παρατηρηθεί σημαντική μείωση τα τελευταία χρόνια και είπε: «Σε ορισμένες περιπτώσεις όπως π. Τσανάκκαλε, Γκαζιαντέπ και Μερσίνα, η απόδοση της ελιάς έχει πέσει στα επίπεδα πριν από 50 χρόνια. Για παράδειγμα, στο Balıkesir, η απόδοση ελιάς ανά δέντρο, η οποία ήταν 15,7 κιλά μεταξύ 1968-1970, βρέθηκε ότι ήταν 16,7 κιλά το 2016-2018. Εν ολίγοις, παρά όλες τις εξελίξεις στις γεωργικές τεχνολογίες τα τελευταία 50 χρόνια, η παραγωγικότητα έχει αυξηθεί μόνο κατά 6 τοις εκατό.
Η απόδοση ρεκόρ που επιτεύχθηκε στο Aydın στις αρχές της δεκαετίας του 2000 φαίνεται να έχει μείνει πίσω, ειδικά υπό το φως της απότομης πτώσης που παρατηρήθηκε τα τελευταία χρόνια. Στα τελευταία στοιχεία, η παραγωγικότητα παρατηρείται να είναι 17 τοις εκατό χαμηλότερη από τα επίπεδα αιχμής μεταξύ 2004-2006. Στη Μανίσα, αυτή η μείωση είναι πολύ πιο δραματική. Τα επίπεδα απόδοσης ανά δέντρο μεταξύ 2016 και 2018 είναι 45 τοις εκατό χαμηλότερα από την κορυφή το 1986-1988. «Αυτή η πτωτική τάση παρατηρείται σε ολόκληρο το δείγμα», είπε.
Η ξηρασία θα αυξηθεί, η οικονομία θα συρρικνωθεί
Σύμφωνα με τον Άτλαντα Κινδύνου της G20, ο οποίος περιλαμβάνει προβλέψεις που αποκαλύπτουν τα επίπεδα που θα φτάσουν οι κλιματικές επιπτώσεις κατά τον 21ο αιώνα, αν δεν ληφθούν επείγοντα μέτρα, η αγροτική ξηρασία στην Τουρκία θα αυξηθεί κατά 37 τοις εκατό έως το 2050. Τα κύματα καύσωνα θα διαρκέσουν περίπου 4 τοις εκατό περισσότερο. Οι συνέπειες τέτοιων αρνητικών επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής δεν θα περιοριστούν στην απόδοση της ελιάς. Σύμφωνα με την Atlas, ακόμη και στο σενάριο όπου οι εκπομπές αερίων θερμοκηπίου μειώνονται, οι ανάγκες της Τουρκίας σε νερό μπορεί να αυξηθούν κατά περίπου 47 τοις εκατό το 2050 λόγω ξηρασίας.
Οι ιδανικές συνθήκες για τις ελιές εξαφανίζονται
Ο καθηγητής τόνισε ότι η αύξηση της θερμοκρασίας και η μείωση των βροχοπτώσεων μαζί με την κλιματική αλλαγή, καθώς και η διεύρυνση της διαφοράς μεταξύ της υψηλότερης και της χαμηλότερης θερμοκρασίας, είναι από τους παράγοντες που επηρεάζουν αρνητικά την απόδοση της ελιάς. Ο Δρ. Ο Sevil Acar είπε, «Οι θερμοκρασίες μεταξύ 15°C και 20°C δημιουργούν τις πιο θετικές συνθήκες για υψηλή απόδοση ελιάς. Στην ελιά αρέσουν οι ζεστοί χειμώνες και τα καλοκαίρια που δεν είναι πολύ ζεστά ή πολύ υγρά. «Όπως καταστρέφεται από τις θερμοκρασίες που ξεπερνούν τους 40°C, είναι επίσης ευαίσθητο σε πολύ κρύο καιρό», είπε.
Πηγή: dunya.com
