«Φέτος συγκεντρώσαμε λάδι μόνο για να τρώμε και ελάχιστο για να βγάλουμε ένα χαρτζιλίκι».
Η ανησυχία και η αγωνία για την φετινή συγκομιδή της ελιάς ολοένα και μεγαλώνει. Κι ενώ οι πρώτοι παραγωγοί ήδη έχουν ολοκληρώσει το μάζεμα, ο απολογισμός δεν τους αφήνει τα περιθώρια για αισιοδοξία, όπως συνέβαινε άλλες χρονιές.
Ο Μανώλης Ψαρουδάκης είναι παραγωγός, δραστηριοποιείται στο χωριό Πηγή Ρεθύμνου κι όλα αυτά τα χρόνια έχουν δει πολλά τα μάτια του στην ελαιοπαραγωγή. Το Daynight.gr τον συνάντησε και κατέγραψε όλα όσα είχε να μας πει για την κατάσταση που επικρατεί φέτος.
“H συγκομιδή της ελιάς φέτος κράτησε μόνο 6 μέρες, γιατί η παραγωγή ήταν πολύ λίγη. Ποσοτικά φέτος έχουμε πιάσει πάτο. Ποιοτικό είναι το λάδι, έχει χαμηλή οξύτητα και το έχουμε πάρει πάνω από τα δέντρα, δεν το αφήσαμε να πέσει κάτω. Αλλά δεν καταφέραμε να το έχουμε στην μορφή του έξτρα. Είναι στην κατηγορία του Παρθένου”, σύμφωνα με όσα αναφέρει το daynight.gr.
“Για την μειωμένη παραγωγή ξεκάθαρα φταίει ο λίγος χειμώνας. Θέλαμε νερό, που ‘ν’ το; Όταν ο χειμώνας σταματάει νωρίς, ξεραίνεται το έδαφος, η βλάστηση στο κλαδί του αντί να είναι 15 – 20 εκατοστά (που είναι το φυσιολογικό) περιορίζεται στα 5 εκατοστά. Έτσι μειώνεται η ποσότητα. Συγκεντρώσαμε μόνο για να τρώμε και ελάχιστο για να βγάλουμε ένα χαρτζιλίκι.”
Σε μια πιο συνολική σύγκριση με την περυσινή εικόνα, ο Μανώλης Ψαρουδάκης, αναλύει: “Η παραγωγική δυνατότητα του χωριού του δικού μας είναι 350 τόνοι. Όταν οι χωριανοί καταφέρνουν φέτος και βγάζουν 40 – 50 τόνους, πρόκειται για 6 φορές κάτω συγκριτικά με τους 350 που θα έπρεπε να πάρουν. Τις κορωνέικες από την άλλη πλευρά, μπορεί να τις ελέγξεις λίγο περισσότερο με την άρδευση την καλοκαιρινή. Αλλά αν οι βροχοπτώσεις σταματήσουν νωρίς, θα ξεκινήσεις και εσύ νωρίς την άνοιξη να ποτίζεις, προκειμένου να ωριμάσει ο καρπός τους, όπως θα ωρίμαζε κάτω από τις σωστές συνθήκες ενός καλού χειμώνα. Υπάρχει όμως νερό; Έχουμε τα φράγματα εδώ, έχουμε γεωτρήσεις, αλλά όλο αυτό έχει ένα κόστος.”
Όπως μας επισημαίνει ο παραγωγός παίζει μεγάλο ρόλο το μέγεθος που έχει ο καρπός της ελιάς: “Όταν ο καρπός αναπτύσσεται και κάποια στιγμή φτάσει να μην πάρει τις τελευταίες βροχές, θα μείνει μικρός σε μέγεθος. Υπάρχουν καρποί αυτή την στιγμή σε μέγεθος φακής. Βέβαια από το ένα χωράφι μέχρι το άλλο, αλλάζει μέσα σε λίγα μέτρα το υπέδαφος. Το ένα μπορεί να είναι πιο αμμώδες και πιο πέρα να συγκρατεί καλύτερα το νερό.”
Στο συμπέρασμα που ο ίδιος έφτασε, τον βοήθησε η μητέρα του, που είναι 90 χρονών. Και του υπενθύμισε πότε είχε ξανασυμβεί μια ανάλογη περίοδος ξηρασίας χωρίς βροχές: “Δεν είναι η πρώτη φορά που περνάει μια περίοδο ξηρασίας 5 – 6 ετών. Η μάνα μου που είναι 90 χρονών, μου λέει ότι μετά τον εμφύλιο πόλεμο 1947 – 1949 ( η μάνα μου έχει γεννηθεί το 1935), ξεκίνησε μια περίοδος ξηρασίας 7 ετών στην Κρήτη. Κι είχαμε τα ίδια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και σήμερα: δεν έβγαινε λάδι, δεν ροδαμίζανε τα δέντρα. Και σιγά σιγά αυτό άλλαξε αλλά πέρασε μια 7ετία. Εμείς τώρα βασανιζόμαστε ήδη μια 4ετία.”
