Του Φραντσέσκο Χερουμπίνι, στο olivonews.
Λάβαμε αυτό το αίτημα από έναν αναγνώστη: Παρατήρησα πολλά κίτρινα φύλλα στους ελαιώνες μου. Εξαρτάται από τι; Και πάνω από όλα είναι δυνατόν να γίνουν θεραπείες αυτή την περίοδο ανθοφορίας της ελιάς;
Ερωτήσεις που στείλαμε στον Enzo Gambin, γεωπόνο διευθυντή της Interregional Olive Producers Association και τώρα σημείο αναφοράς για τους αναγνώστες του L’OlivoNews για τις έγκαιρες εβδομαδιαίες συμβουλές που μας παρέχει για τη βέλτιστη γεωπονική διαχείριση του ελαιώνα.
Tι απαντάμε στον αναγνώστη μας;
Αυτό το κιτρίνισμα των φύλλων, εάν δεν έχει παρασιτική ή μυκητιακή προέλευση, μπορεί να προκληθεί από διατροφικές ελλείψεις. Μια κατάσταση που συμβαίνει ακριβώς κατά την περίοδο της ανθοφορίας και της επικονίασης επειδή το φυτό σε αυτή τη φάση αφιερώνει όλες τις κύριες ενέργειές του στην ταξιανθία. Αλλά το κιτρίνισμα θα μπορούσε επίσης να οφείλεται σε ανεπαρκή συσσώρευση εφεδρικών ουσιών. Ή, πιο απλά, λόγω μιας φυσικής φυσιολογικής δραστηριότητας της ελιάς που, μεταξύ Μαΐου και Ιουνίου, αλλάζει φύλλα κάθε δύο χρόνια. Θα απέκλεια εκ των προτέρων λόγους που συνδέονται με τα κύματα καύσωνα, το στρες του νερού ή την ατμοσφαιρική ρύπανση λόγω κακού αερισμού, γιατί πιστεύω ότι τέτοια φαινόμενα δεν έχουν καταγραφεί πουθενά στην Ιταλία».
Το κιτρίνισμα των φύλλων προκαλεί ζημιά;
“Σίγουρα, αν είναι μαρκαρισμένο, μειώνει τη φωτοσυνθετική δραστηριότητα και συνεπώς μειώνει την ικανότητα του φυτού να παράγει σάκχαρα και κατά συνέπεια ενέργεια. Έτσι υπάρχει λιγότερη ανταπόκριση στις ανάγκες δημιουργίας βέλτιστης επικονίασης των λουλουδιών”.
Τι προφυλάξεις να λάβετε;
“Μπορείτε να ανταποκριθείτε υποστηρίζοντας το φυτό με κατάλληλες διαφυλλικές λιπάνσεις, που περιέχουν οργανικό άζωτο ή επιβεβαιωτικές ουσίες: εν ολίγοις, όλες εκείνες οι ουσίες που βοηθούν το φυτό να αντέξει το προσωρινό στρες. Στο μυαλό μου έρχονται φύκια και απόσταγμα ξύλου ή απόσταγμα ξύλου και γλυκίνη-βεταΐνη με τις δόσεις που αναγράφονται στην ετικέτα”.
Τι γίνεται αν το κιτρίνισμα είναι παρασιτικής ή μυκητιακής προέλευσης;
“Δεν μπορεί να αποκλειστεί. Και δεν μιλάω μόνο για το μάτι του παγωνιού που είναι πιο διαδεδομένο και εξακολουθεί να είναι σαφώς ορατό και αναγνωρίσιμο. Θα μπορούσε επίσης να προέρχεται από κεντοσπορίωση (το λεγόμενο λοφίο ελιάς). Και εδώ η διάγνωση είναι αρκετά απλή γιατί τα μολυσμένα φύλλα παίρνουν ένα γκριζωπό χρώμα στο κάτω μέρος. Ή θα μπορούσαμε να έχουμε λέπρα, λιγότερο ορατή στο λιγότερο προσεκτικό μάτι. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι δυνατή η παρέμβαση με προϊόντα χαλκού, αλλά με δραστικές ουσίες όπως οι τριαζόλες ή η δωδίνη. Μιλάμε προφανώς για προϊόντα που έχουν σημαντικά μικρότερες επιπτώσεις στην ανθοφορία και την καρπόδεση”.
Newsroom Agronewsbomb
