Ο γνωστός Βασίλης Έξαρχος Γεωπόνος ΑΠΘ, Υποψήφιος Διδάκτωρ Εδαφολογίας, φανατικός θιασώτης της “Αειφορικής” διαχείρισης ειδικά για την καλλιέργεια του ακτινιδίου, στο επίκεντρο της επικονίασης που γίνεται αυτή την περίοδο, μας ενημερώνει για αυτό το τόσο «παρεξηγημένο» θέμα.
Σύμφωνα με τον κ. Έξαρχο το ακτινίδιο είναι «ΑΝΕΜΟΓΑΜΟ» φυτό, δηλαδή η γύρη για να γίνει η γονιμοποίηση του θηλυκού άνθους από το αρσενικό η μεταφορά της γίνεται με τον αέρα αλλά ΚΥΡΙΩΣ είναι «ΕΝΤΟΜΟΓΑΜΟ» φυτό, δηλαδή η γύρη μεταφέρεται με τα έντομα.
Από όλα τα έντομα (που είναι πάρα πολλά είδη), που συμμετέχουν στην διαδικασία της γονιμοποίησης του Ακτινίδιου το πιο σημαντικό είναι η ΜΕΛΙΣΣΑ.
Ένα σημαντικό πείραμα πάνω στο θέμα αυτό έγινε και στον Ελληνικό χώρο όπου σε πολλά φυτά ακτινιδιάς την περίοδο της ανθοφορίας, τοποθέτησαν στα άνθη της μίας πλευράς του φυτού ένα ειδικό «δυχτάκι» (τούλι) από το οποίο περνούσε βέβαια ο αέρας αλλά όχι οι μέλισσες…ενώ τα άνθη της άλλης πλευράς του συγκεκριμένου φυτού δεν τα πείραξαν και τα άφησαν ως έχει…
Τα αποτελέσματα ήταν καταλυτικά….εκεί που τα άνθη που δεν είχανε “δυχτάκι” σε όλα τα φυτά του πειραματικού κάνανε πολύ μεγαλύτερους και ποιοτικούς καρπούς, σε σύγκριση με τους καρπούς των ακτινιδίων που προέκυψαν από τα άνθη που είχανε ” δυχτάκι” και δεν μπορούσε να πάει η μέλισσα και να κάνει επικονίαση…
Είναι γνωστό ότι για να έχουμε καλούς σε μέγεθος καρπούς, πρέπει ο καρπός του ακτινίδιου να έχει 1000-1300 σπόρια… Ο κ. Έξαρχος προτείνει στους Έλληνες ακτινιδιοπαραγωγούς να βρούνε μελισσοκόμους και μάλιστα να τους πληρώσουν γι’ αυτό (γιατί κανείς δεν δουλεύει τζάμπα) και να βάλουν 2-3 κυψέλες ανά 4 στρέμματα για ακτινιδιώνες που περιβάλλονται από άλλους ακτινιδιώνες και 4-5 κυψέλες ανά 4 στρέμματα για κτήματα που είναι απομονωμένα. Οι κυψέλες μπαίνουν σε ηλιόλουστες προστατευμένες θέσεις όταν όμως θα έχει ανθίσει το 20% των θηλυκών ανθέων (και όχι πιο νωρίς). Επίσης οι ακτινιδιοπαραγωγοί πρέπει να φροντίσουν να κουρέψουν όλα τα γειτονικά χόρτα για να μην υπάρχει ανταγωνισμός από άλλα άνθη…. και να φροντίσουν (μέσω ελαφρού ποτίσματος), εφόσον ο καιρός την περίοδο αυτή είναι ξηρικός, να ανεβάσουν από πολύ πρωί την σχετική υγρασία στο κτήμα…
Βέβαια δεν πρέπει να ξεχάσουμε στην συζήτηση αυτή και την συμβολή των “βομβίνων” που είναι πιο μεγαλόσωμοι, άρα και πιο αποδοτικοί από την μέλισσα στη μεταφορά της γύρης και μπορεί κάποιος να τους προμηθευτεί…από το ελεύθερο εμπόριο…
Τα άνθη του ακτινίδιου είναι γνωστό ότι περιέχουν μόνο γύρη και όχι νέκταρ για αυτό το λόγο πρέπει οι μελισσοκόμοι που θα κάνουν την εγκατάσταση των κυψέλων στον οπωρώνα να προσθέτουν στην κυψέλη κατά διαστήματα μείγμα ζάχαρης και νερού για να μειώσουν την πιθανότητα να αναζητήσουν τροφή οι μέλισσες εκτός του συγκεκριμένου ακτινιδιώνα.
Επίσης, την περίοδο αυτή δεν ψεκάζουμε με φυτοπροστατευτικές ουσίες (παρά μόνο στο τέλος της ανθοφορίας κατά την πτώση των πετάλων για τον «βοτρύτη»). Ακόμη στις περιπτώσεις που στο κτήμα υπάρχει αντιχαλαζικό δίχτυ αυτό πρέπει να ανοίγει γιατί διαταράσσει την πλοήγηση των μελισσών.
ΤΟ ΑΚΤΙΝΙΔΙΟ ΘΕΛΕΙ “ΑΕΙΦΟΡΙΚΗ”ΚΑΙ ΟΧΙ “ΕΝΤΑΤΙΚΗ”ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ… Ειδικά τώρα με τις αρνητικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, εάν θέλετε το κτήμα σας να παράγει μεγάλες ποσότητες καρπών και να ζει για περισσότερα για χρόνια…
Είναι γνωστόν ότι εάν δεν υπήρχε η μέλισσα η ζωή πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, θα ήταν τελείως διαφορετική…
ΦΡΟΝΤΙΣΤΕ ΝΑ ΒΑΛΕΤΕ ΚΥΨΕΛΕΣ ΣΤΑ ΚΤΗΜΑΤΑ ΣΑΣ…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΜΠΟΝΙΔΗΣ
