Ο γνωστός γεωπόνος Σταμάτης Σεκλιζιώτης σχοιλιάζει σε ανάρτησή του συνέντευξη του πρώην πρωθυπουργού και αρχηξγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα με ανάρτησή του:
Σήμερα άκουσα τον κ. Τσίπρα στον ΑΝΤ1 να μιλάει και για το επισιτιστικό….
Από αυτά που άκουσα, εάν εξαιρέσω την “κασέτα” της αντιπολιτευτικής ρητορείας που ακούμε εδώ και καιρό, ότι αν ήταν αυτοί κυβέρνηση όλα θα έτρεχαν ρολόι και θα κυριαρχούσε η “ανακούφιση”…, λόγια για τα οποία δεν χαλαλίζω ούτε λεπτό να σχολιάσω.., στάθηκα όμως μόνο στα αγροδιατροφικά…
Είναι περισσότερο από σαφές (εδώ και χρόνια….) ότι ο κ. Τσίπρας έχει πλήρη άγνοια για τον Πρωτογενή τομέα στη χώρα (ίσως για οποιονδήποτε τομέα της πραγματικής οικονομίας….) και πριν βγει στο γυαλί (με τον σοφό “επιστήμονα” Γ. Παπαδάκη ο οποίος προσπαθούσε όπως πάντα να διακόψει, αλλά δεν τα κατάφερνε γιατί η κασέτα έπαιζε, χωρίς τελείες..) φαίνεται να μην έκανε καλή προετοιμασία, ή δεν κατάλαβε καλά αυτά που του είπαν χθες οι συμβουλάτορες ώστε να μην κάνει κανένα χοντρό λάθος…. (να σημειώσουμε επίσης ότι ο Παπαδάκης δεν ξέρει καν τι θα πει χωράφι ή αλεύρι…)…
Αναφέρθηκε ο κ. Τσίπρας στο μαλακό σιτάρι…. στο οποίο έχουμε έλλειψη και εισάγουμε, ενώ έριξε την ιδέα να ξανα-καλλιεργήσουμε μαλακό σιτάρι… για να μην μας λείψει το αλεύρι…
Μέχρι εδώ δεν βλέπω κάτι το μεμπτό…
Ο κ. Τσίπρας όμως πρόσθεσε, ότι για να το πετύχουμε πρέπει να αντικαταστήσουμε τα βαμβάκια από το μαλακό σιτάρι.… και εδώ φαίνεται η άγνοια του ιδίου, αλλά και αυτών που τον συμβούλεψαν…
Να επεκτείνουμε δηλαδή μια μη αρδευόμενη καλλιέργεια όπως το μαλακό σιτάρι…., σε βάρος μιας αρδευόμενης καλλιέργειας με προϊόν κατά 90-95% εξαγώγιμο που έχει εξελιχθεί σε εθνικό προϊόν με 40 έως και 50 λεπτά ανά κιλό σύσπορου για τον παραγωγό, σε μια καλή ποσοτική και ποιοτική χρονιά… Και να σημειώσουμε εδώ ότι το Ελληνικό βαμβάκι είναι άριστο ποιοτικά και στο τέλος της κάθε εμπορικής περιόδου δεν μένουν αποθέματα…. Αρκετά έχει υποστεί η καλλιέργεια που αποκαλείται και “λευκός χρυσός”…, από κακές και αλόγιστες εγχώριες πολιτικές, πολιτικές ΚΑΠ και τις προτιμησιακές εμπορικές συμφωνίες της ΕΕ με τρίτες χώρες παραγωγούς βάμβακος (βλ. πρώην Γαλλικές αποικίες Δ. Αφρικής….), που οδήγησαν σε συρρίκνωση την Ελληνική παραγωγή βάμβακος, αλλά και την μεταποιητική της βιομηχανία με ότι αυτό σημαίνει για την εθνική οικονομία (εκκοκκιστήρια, νηματουργία, υφαντουργεία, κλπ…)..
Από διάφορα αγροτικά ρεπορτάζ με κάποια ερωτηματολόγια όπου κλήθηκαν να απαντήσουν οι παραγωγοί (βλ. Ύπαιθρος χώρα, 12/05/20), προκύπτει ότι το 60% των ερωτηθέντων παραγωγών βάμβακος δηλώνουν ότι θα αύξαναν την καλλιέργεια ή θα την διατηρούσαν στα σημερινά της επίπεδά, με ένα 40% να εκφράζει προθέσεις αντικατάστασης του βαμβακιού όχι μόνο με σιτάρι αλλά με ηλιόσπορο, καλαμπόκι, ρύζι κ.ά.. Με βάση αυτές τις απαντήσεις οι οποίες δεν αναλύονται περαιτέρω .., να υποθέσω ότι όσοι παραγωγοί εκδηλώνουν πρόθεση αντικατάστασης βάμβακος με σιτάρι, σαφώς λόγω αρδευσιμότητας των αγροκτημάτων τους πιθανώς ομιλούν για σκληρό σιτάρι και όχι για μαλακό… Το σκληρό σιτάρι (που οδηγείται στην βιομηχανία ζυμαρικών εντός και εκτός χώρας) σε περιοχές όπου δέχεται άρδευση, μπορεί να αποδώσει μέχρι και 50% επί πλέον το στρέμμα σε σχέση με εκείνο που δεν αρδεύεται και αυτό έχει ήδη αποδειχθεί στην πράξη…
Εκείνο όμως το οποίο δεν έχουμε ακούσει ακόμα από κανένα πολιτικό “μυαλό” και από καμιά αρμόδια Υπηρεσία το οποίο να βοηθάει ώστε οι πολιτικοί όταν ομιλούν να μην λένε ανοησίες…., είναι τα “επίσημα” στατιστικά στοιχεία που μας πληροφορούν πόση ακριβώς γόνιμη αγροτική γη έχει ήδη εγκαταλειφθεί στη χώρα, πως αυτή εξελίσσεται, πως κατανέμεται γεωγραφικά και εάν είναι ενημερωμένη χαρτογραφικά, πόση από αυτή είναι διαθέσιμη π.χ. για σιτηρά, ώστε να μην αντικατασταθούν και να μην μειωθούν άλλες προσοδοφόρες καλλιέργειες, πόση απ- αυτή τη γη βρίσκεται σε “καλλιεργήσιμη” κατάσταση (τοπογραφικά, εδαφολογικά, ποτιστικά ή ξηρικά, κλπ), πόση θα μπορούσε έστω και τώρα να συμπεριληφθεί σε έναν “επιλεκτικό” κατά τόπους αναδασμό και πόση τελικά γη χρειάζεται ώστε να υποκατασταθεί ένα μεγάλο μέρος των εισαγόμενων σιτηρών, ζωοτροφών και άλλων αγροδιατροφικών αγαθών, τα οποία κάποτε παρήγαγε σε επάρκεια η χώρα και μάλιστα πολύ πριν το 1981 (έτος ένταξης στην ΕΕ)..
Μια χονδρική εκτίμηση του υπογράφοντα, τολμώ να πω (θεωρητικά) ότι για να γίνει 100% αυτάρκης η χώρα σε μαλακό σιτάρι θα χρειάζονταν να σπείρει επί πλέον άλλα 2,3-2,5 εκατομμύρια στρέμματα με minimum απόδοση τα 280 κιλά το στρέμμα. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, η καλλιεργήσιμη γη της χώρας σε αγρανάπαυση είναι κοντά στα 4,0 εκατομμύρια στρέμματα, δυστυχώς με μια μέση ετήσια αύξηση στο 4%…, αλλά κάποιες άλλες πηγές αναφέρουν ότι οι εγκαταλειμμένες εκτάσεις (ξερικές και αρδεύσιμες) στη χώρα κυμαίνονται μεταξύ των 6,5-7,0 εκατομμυρίων στρεμμάτων (δύσκολο να μετρηθούν και κανένας δεν τα μετράει…)… Στη χώρα μας, τα περισσότερα αγροτικά στατιστικά και όχι μόνο, βγαίνουν “στο περίπου” ή με το “μάτι”… (Greek statistics)..
Βέβαια όλες αυτές τις απαντήσεις δεν θα της πάρει κανένας μας από πολιτικούς που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το “στάρ απ- το κριθάρ”…, συνήθως άνθρωποι “περιορισμένης αντίληψης και οράματος” γύρω από το αγροτικό ζήτημα, που όσο και να προσπαθείς να τους συμβουλέψεις δεν υπάρχει περίπτωση να αφομοιώσουν τον σπουδαίο ρόλο του Πρωτογενούς Τομέα για την Εθνική μας Οικονομία…
Άλλωστε τάχουμε ξαναπεί…, εάν υπήρχε Εθνική Αγροτική Πολιτική και Γεωργική Χωροταξία σε ένα σύγχρονο και άρα σοβαρό πλαίσιο Πολιτικής Χρήσεων γης…, θα ακούγαμε λιγότερες ανοησίες και θα ξέραμε πως να μιλάμε και στις Βρυξέλλες, κάθε φορά που σχεδιάζουν τις ΚΑΠ πάνω στις κατά καιρούς ασυγχώρητες δικές μας υποχωρητικότητες και σιωπές…
Αυτό που εξοργίζει πάντως, είναι ότι με τον πόλεμο στην Ουκρανία όλοι τους “ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ” θυμήθηκαν τα επισιτιστικά, τις αυτάρκειες σε “αλεύρι του Θεού”, σε σπορέλαια, σε ζωοτροφές, στα ενεργειακά, σε λίπασμα, και τον αγροτικό τομέα στο σύνολό του…. Είναι σαν να κρατάς τα δικά σου ράφια και τα υπόγεια σπίτι σου αδειανά και μόλις σφίξουν τα πράγματα, να εξαρτάσαι από τον ένα τον γείτονα που δεν έχει να σου δώσει γιατί τον βομβαρδίζουν, ή από τον παραπέρα που έχει διαθέσιμα, αλλά θα τα πληρώσεις χρυσάφι… Η παγκόσμια ζήτηση, μετά την αφαίρεση Ουκρανικών και Ρωσικών σιτηρών από την εξίσωση, ανεβάζουν τις τιμές στα σύννεφα και όσοι έχουν τα διαθέσιμα δεν κάνουν παζάρια…
…των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν….
καλή συνέχεια
Σ. Σεκλιζιώτης
