Για σχεδόν είκοσι χρόνια (Fu J. 2003) μελετάμε πώς η εισαγωγή ελαϊκού οξέος στη διατροφή μπορεί να βοηθήσει στον έλεγχο της «αίσθησης της πείνας» ενεργοποιώντας μια φυσιολογική ορμονική διαδικασία.
Εδώ και πολλά χρόνια έχει διαπιστωθεί ότι το ελαϊκό οξύ, μόλις φτάσει στο έντερο, μετατρέπεται σε μια λιπιδική ορμόνη, την ελαιθανολαμίδη ( OEA) η οποία είναι ικανή να δρα σε έναν τύπο πυρηνικού υποδοχέα που ονομάζεται PPARa ( Ενεργοποιημένος Υποδοχέας άλφα με πολλαπλασιαστή υπεροξυσώματος ) ικανό να αναστέλλοντας το ερέθισμα της πείνας , αυξάνοντας ταυτόχρονα την καύση λίπους και μειώνοντας τη συσσώρευση λίπους , η οποία δεν συμβαίνει όταν καταναλώνονται πρωτεΐνες ή υδατάνθρακες.
Ήδη τον Οκτώβριο του 2008 και τον Ιούλιο του 2014, είχα δημοσιεύσει δύο άρθρα, τα οποία σήμερα ενσωματώνω με τα αποτελέσματα πολυάριθμων διαθέσιμων ερευνών για να μπορέσω να κάνω έναν απολογισμό της κατάστασης, επίσης επειδή έχουμε μεταβεί από την έρευνα σε πειραματόζωα στον άνθρωπο. πολύ που η «ΟΕΑ, επίσης ως συμπληρωματικό.
Η ΟΕΑ βρίσκεται σε πολύ μικρές ποσότητες, της τάξης των μικρογραμμαρίων, στη βρώμη, το κακάο και τους ξηρούς καρπούς, αλλά είναι το λεπτό έντερο που συνθέτει αυτή την ένωση σε σημαντικές ποσότητες.
Με την αυξημένη κατανάλωση τροφίμων που περιέχουν μονοακόρεστα λιπαρά οξέα, για παράδειγμα ελαιόλαδο, αβοκάντο και ξηρούς καρπούς, αυξάνονται οι συγκεντρώσεις του ΟΕΑ στο αίμα.
Το OEA είναι ένα «ενδοκανναβινοειδές» , δηλαδή μια ενδογενής ουσία που αλληλεπιδρά με τους υποδοχείς κανναβινοειδών που είναι υπεύθυνοι για τη ρύθμιση της νευρωνικής διεγερσιμότητας.
Σύμφωνα με μια θεωρία, που έχει ήδη διατυπωθεί στη δεκαετία του ’90, η ΟΕΑ αποτρέπει ένα άλλο ενδοκανναβινοειδές, την αραχιδοναιθανολαμίνη (ενδοκανναβινοειδές ανανδαμίδιο) από τη δέσμευση στον υποδοχέα κανναβινοειδών τύπου 1, CB1R . Δεδομένου ότι η αραχιδοναιθανολαμίνη διεγείρει την όρεξη μέσω της αλληλεπίδρασης με το CB1, η ΟΕΑ, ενεργώντας ως αγωνιστής/ανταγωνιστής, μειώνει την όρεξη. Η επίδραση της ΟΕΑ έχει οριστεί ως «ανορεξική» επειδή αυξάνει τον κορεσμό ακόμη και μεταξύ των γευμάτων.
Η ΟΕΑ μειώνει την πρόσληψη τροφής, πέρα από τις ηδονικές οδούς ντοπαμίνης, επίσης με την ενεργοποίηση των ομοιοστατικών εγκεφαλικών κυκλωμάτων ωκυτοκίνης και ισταμίνης. Υπάρχουν ενδείξεις ότι η ΟΕΑ μπορεί επίσης να μειώσει τη σηματοδότηση του ηδονικού υποδοχέα κανναβινοειδών 1 (CB1R), η ενεργοποίηση του οποίου σχετίζεται με αυξημένη πρόσληψη τροφής. Τέλος, η ΟΕΑ μειώνει τη μεταφορά λιπιδίων στα λιποκύτταρα προκειμένου να μειωθεί η λιπώδης μάζα.
Η ΟΕΑ μειώνεται κατά τη διάρκεια της νηστείας και αυξάνεται μετά τα γεύματα. πρακτικά η παραγωγή ΟΕΑ στο λεπτό έντερο λειτουργεί ως «μοριακός αισθητήρας» που συνδέει την πρόσληψη λίπους με τον κορεσμό .
Όταν οι ερευνητές ανέλυσαν τα δείγματα αίματος των υποκειμένων της μελέτης, που ελήφθησαν πριν και μετά τη χορήγηση του ΟΕΑ, παρατήρησαν ότι αυτό το συμπλήρωμα είχε ενεργοποιήσει το γονίδιο PPAR-alpha, μειώνοντας την όρεξη. Ο υποδοχέας PPAR-άλφα στο έντερο παίζει ρόλο στη διέγερση των πνευμονογαστρικών νεύρων, δημιουργώντας κορεσμό στον παρακοιλιακό πυρήνα του υποθαλάμου μέσω του πυρήνα της μονήρης βολβικής οδού.
Η χορήγηση ΟΕΑ, σε σύγκριση με τους μάρτυρες, είχε ως αποτέλεσμα βελτιώσεις στα ανθρωπομετρικά μέτρα (βάρος, Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ), περίμετρος μέσης και μάζα λίπους), αισθήσεις κορεσμού/όρεξης (πείνα, επιθυμία για κατανάλωση φαγητού, μειωμένη επιθυμία για γλυκά). και αυξημένη αίσθηση πληρότητας).
Μετά τη λήψη, το ελαϊκό οξύ εισέρχεται στα εντεροκύτταρα μέσω του υποδοχέα FAT/CD36 και στη συνέχεια μετατρέπεται σε ΟΕΑ.
Η ΟΕΑ δρα:
1) στα λιποκύτταρα αυξάνοντας τη λιπόλυση με την ενεργοποίηση του PPAR-alpha.
2) στα μυοκύτταρα αυξάνοντας την βήτα οξείδωση των ελεύθερων λιπών (NEFA).
3) στα ηπατοκύτταρα αυξάνοντας τη βήτα οξείδωση των ελεύθερων λιπαρών οξέων .
Αυτοί οι τρεις τύποι κυττάρων απελευθερώνουν ΟΕΑ.
Πρόσφατη εργασία από το 2020 έδειξε ότι η ΟΕΑ ενεργοποιεί, εκτός από την έκφραση των γονιδίων PPAR-άλφα, και εκείνων των πρωτεϊνών αποσύνδεσης 1 και 2 (UCP1 και UCP2) σε μονοπύρηνα κύτταρα περιφερικού αίματος (PBMC). Αυτή η εργασία κατέστησε δυνατή την επίδειξη του έγκυρου ρόλου της ΟΕΑ στις ηπατικές παθήσεις (ηπατική στεάτωση).
Στην ομάδα των ασθενών που έλαβαν θεραπεία με ΟΕΑ, παρατηρήθηκε επίσης σημαντική μείωση στους ανθρωπομετρικούς δείκτες, στην πρόσληψη ενέργειας και υδατανθράκων και στις γλυκαιμικές παραμέτρους, με εξαίρεση τη συγκέντρωση αιμοσφαιρίνης A1c, σε σύγκριση με την ομάδα εικονικού φαρμάκου.
Η θεραπεία με ΟΕΑ οδήγησε σημαντικά σε μείωση των επιπέδων των τριγλυκεριδίων ορού, των τρανσαμινασών και σε αύξηση της λιποπρωτεΐνης υψηλής πυκνότητας χοληστερόλης (HDL-C καλή χοληστερόλη).
Είναι σημαντικό ότι μια σημαντική βελτίωση στα επίπεδα τριγλυκεριδίων, τρανσαμινασών (ALT, AST), HDL-C και αισθήσεων όρεξης από την ΟΕΑ ήταν υπό την επίδραση του δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ).
Συμπερασματικά, η παρούσα μελέτη, για πρώτη φορά, αποκάλυψε ότι η λήψη συμπληρωμάτων ΟΕΑ βελτίωσε σημαντικά τους ανθρωπομετρικούς και μεταβολικούς παράγοντες κινδύνου που συνδέονται με τη μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος (NAFLD), η οποία είναι αρκετά διαδεδομένη στον πληθυσμό (τεκμηριωμένο υπερηχογράφημα σε πάνω από 25% των Ιταλών με υψηλότερο ποσοστό σε ηλικιωμένους, υπέρβαρα άτομα, διαβητικούς και παχύσαρκους).
Συμπερασματικά, μπορούμε για άλλη μια φορά να αναφέρουμε πώς η τακτική χρήση του Εξαιρετικού Παρθένου Ελαιόλαδου είναι σημαντική για την καλή λειτουργία πολλών μεταβολικών διεργασιών στον οργανισμό μας.
Βιβλιογραφία
Fu J. et al. 2003 Η ελαιθανολαμίδη ρυθμίζει τη διατροφή και το σωματικό βάρος μέσω της ενεργοποίησης του πυρηνικού υποδοχέα PPAR-alpha. Nature , 425: 90-93
Mennella Ι. et αϊ . 2015, η περιεκτικότητα σε ελαϊκό οξύ ενός γεύματος προάγει την ανταπόκριση της ελαιθανολαμίδης και μειώνει την επακόλουθη πρόσληψη ενέργειας στους ανθρώπους. Λειτουργία Τροφίμων . 204-10.
Οι Bowen KJ et al. 2017, Ελαιολαιθανολαμίδιο που προέρχεται από ελαϊκό οξύ: Μια προοπτική της επιστήμης της διατροφής. Prog Lipid Res. 67:1-15
Laleh Ρ. et al. Το 2018, η ελαιθανολαμίδη αυξάνει την έκφραση του PPAR-Α και μειώνει την όρεξη και το σωματικό βάρος σε παχύσαρκα άτομα: μια κλινική δοκιμή. Ορεξη. 128, 44‐49
Tutunchi H. et al. 2020, Συμπλήρωμα ελαιθανολαμίδης σε παχύσαρκους ασθενείς που διαγνώστηκαν πρόσφατα με μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος: Επιδράσεις στις μεταβολικές παραμέτρους, τους ανθρωπομετρικούς δείκτες και την έκφραση των γονιδίων PPAR-α, UCP1 και UCP2. Pharmacol Res. , 156:104770.
Romano A. et al. 2020, η ελαιολαιθανολαμίδη μειώνει την υπερφαγία που προκαλείται από το στρες σε θηλυκούς αρουραίους: μια νέα πιθανή θεραπεία για τη διαταραχή υπερφαγίας. Νευροψυχοφαρμακολογία ; 45:1931–41.
Πηγή: olivonews
