Άρθρο Νο 1.
Ο γνωστός Βασίλης Έξαρχος γεωπόνος ΑΠΘ, με Intergrade Master, Μεταπτυχιακό στην «Αειφορική» Γεωργία και Υποψήφιο Διδάκτορας Εδαφολογίας, αυτή την φορά βλέποντας τα αποτελέσματα των συμβούλων του κάνει παρέμβαση για την Συμβουλευτική στα Ακτινίδια.
Σύμφωνα με τον κ. Έξαρχο γενικότερα η Συμβουλευτική Γεωργία είναι ένας βασικός θεμέλιος λίθος για τον εκσυγχρονισμό της Ελληνικής Γεωργίας. Με απλά λόγια, γεωπόνοι οι οποίοι θα έχουν εξειδίκευση κατόπιν εκπαίδευσης σε συγκεκριμένες βασικές καλλιέργειες της χώρας μας, όπως για παράδειγμα στην Ελιά ή στα Εσπεριδοειδή ή στα Ακτινίδια κλπ. και θα παρέχουν σε ετήσια βάση συμβουλές στους αγρότες. Οι γεωπόνοι αυτοί θα επισκέπτονται τα αγροκτήματα και κατόπιν αμοιβής φυσικά εφόσον αυτή είναι η αποκλειστική δουλειά τους να καθοδηγούν τους παραγωγούς. Ο σκοπός της συμβουλευτικής θα είναι αύξηση της παραγωγικότητας, αύξηση της ανταγωνιστικότητας μέσω ποιοτικών προϊόντων ενώ συνάμα θα επιδιώκεται το μικρότερο δυνατό κόστος με το καλύτερο οικολογικό αποτύπωμα (μειωμένη ρύπανση του περιβάλλοντος) και αειφορική διαχείριση η οποία θα διατηρήσει την γονιμότητα των εδαφών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση προέβλεψε γι’ αυτό με την νέα ΚΑΠ χρηματοδοτώντας σε όλα τα κράτη μέλη τον θεσμό των Γεωργικών Συμβούλων. Το μέτρο αυτό εφαρμόστηκε με απόλυτη επιτυχία σε ορισμένα κράτη όπως για παράδειγμα στην Ιρλανδία, και στην Σλοβενία, αλλά όχι ακόμη στην Ελλάδα…
Δυστυχώς είναι χαρακτηριστικό του λαού μας και κατά συνέπεια και των Ελλήνων αγροτών να μην δουλεύουμε ομαδικά…. και να τα ξέρουν όλα… Σε αντίθεση με ότι γίνεται στην Ελλάδα στις κύριες χώρες παραγωγής ακτινίδιων όπως είναι η Ιταλία και η Ν. Ζηλανδία Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟΥΣ ΓΕΩΠΟΝΟΥΣ….
Όπως χαρακτηριστικά τονίζει ο κ. Έξαρχος «καθημερινά βλέπω Έλληνες Ακτινιδιοπαραγωγούς να κάνουνε λάθος διαχείριση ή να χρησιμοποιούνε λάθος προϊόντα… Τα οποία τα πιο πολλά από αυτά τα βρήκαν στο Διαδίκτυο»…
Στην περίπτωση αυτή δηλαδή του “κουτουρού” που λέει και ο θυμόσοφος λαός μας, έχουμε τα εξής βασικά μειονεκτήματα:
1) Σπατάλη χρημάτων και αύξηση τους κόστους παραγωγής διότι χρησιμοποιούνται προϊόντα που δεν χρειαζόταν ή και που δεν έχουνε καμία αποτελεσματικότητα
2) Σε μερικές περιπτώσεις τα προϊόντα αυτά κάνουνε ζημιά όπως για παράδειγμα αύξηση της αλατότητας του εδάφους, ή ελλείψεις θρεπτικών στοιχείων που δημιουργούνται από ανταγωνισμό κλπ. Έτσι μειώνονται τα «παραγωγικά» και «βιολογικά» χρόνια του φυτού. Σημειωτέον δε, ότι τα τελευταία χρόνια βλέπουμε πανελλαδικά πολλά κτήματα συν τον χρόνο να χάνουνε την αποδοτικότητά τους και να καταρρέουν… χωρίς να συνέρχονται ποτέ…
3) Καταστροφή της «δομής» του εδάφους που είναι ότι χειρότερο για την στράγγιση του κτήματος και κατά συνέπεια της υγείας του φυτού της Ακτινιδιάς. Αυτό δημιουργείται συνήθως από τις συχνές διελεύσεις με τα γεωργικά μηχανήματα (ειδικά στα αργιλώδη εδάφη) με σκοπό να εφαρμόσουμε ένα σωρό σκευάσματα που σε ορισμένες περιπτώσεις δεν χρειάζονται. Η επιλογή αυτών των σκευασμάτων δεν γίνεται με βάση τα επιστημονικά δεδομένα του κτήματος αλλά γίνεται επειδή το ίδιο χρησιμοποιεί και ένας άλλος παραγωγός ο οποίος είναι φίλος μας στο Facebook και έτσι το δοκιμάζουμε και εμείς στο κτήμα μας μπας και πάμε καλύτερα..
(Το άρθρο αυτό, θα συνεχιστεί και την επόμενη εβδομάδα.)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΜΠΟΝΙΔΗΣ
