Του Francesco Cherubini.
Η αποτελεσματικότητα του καολίνη στην ελαιοκαλλιέργεια (συμπεριλαμβανομένης της βιολογικής) για την εξουδετέρωση των κυμάτων καύσωνα, χάρη στο «αντιθερμαντικό» αποτέλεσμα που καθορίζεται από την ικανότητά του να αντανακλά τις ηλιακές ακτίνες, παραμένει ένα πολύ επίκαιρο θέμα.
Αυτό το γεγονός έχει προκαλέσει τη θεμιτή περιέργεια ορισμένων να αναρωτηθούν τι σημαίνει «ποιότητα» όταν μιλούν για αυτό το προϊόν. Με άλλα λόγια: είναι όλοι οι τύποι καολίνη ίδιοι; Και ποιος καθορίζει αν ο ένας καολίνης είναι καλύτερος από τον άλλο;
Με τον Domenico Bucca, τεχνικό πωλήσεων της Clay & Clay, ιδιοκτήτη της επωνυμίας AgriBioClay, προσπαθούμε να εμβαθύνουμε σε αυτό το θέμα και να κατανοήσουμε περισσότερα.
Το βήμα μεταξύ καθαρότητας και ασφάλειας είναι σύντομο
«Ας ξεκινήσουμε λέγοντας – εξηγεί – ότι η ποιότητα δεν καθορίζεται από αυτόν που την πουλά, αλλά από την ευρωπαϊκή νομοθεσία, που εφαρμόζεται σε εθνικό επίπεδο, η οποία ορίζει την περίμετρο εντός της οποίας ένα προϊόν μπορεί να θεωρηθεί τέτοιο. Οποιοδήποτε ορυκτό, για να είναι τέτοιο όταν εξάγεται από πετρώματα, πρέπει να έχει τουλάχιστον το 60% αυτής της ουσίας. Στην περίπτωσή μας, όσο υψηλότερο είναι το ποσοστό του καολινίτη, τόσο υψηλότερο είναι το επίπεδο ποιότητας προφανώς. Αν το ποσοστό του καολινίτη, από την άλλη, δεν φτάνει τουλάχιστον το 60% για παράδειγμα, δεν μπορεί να ονομαστεί καολίνη. Περιέχει καολινίτη, αλλά αυτό το προϊόν δεν μπορεί από το νόμο να οριστεί ως καολίνη, ούτε να διατεθεί στην αγορά ως τέτοιο. Περαιτέρω, η νομοθεσία που ρυθμίζει τα υποστηρικτικά ορίζει ότι για να διατεθούν στην αγορά αυτές καθαυτές, οι σκόνες πετρωμάτων πρέπει να χρησιμοποιούνται αυτούσιες, να λαμβάνονται με μηχανικές διεργασίες και να είναι απαλλαγμένες από ρυπογόνα στοιχεία».
Είναι επομένως απλώς θέμα αγνότητας;
«Αντί για την αγνότητα, θα μιλούσα γενικότερα για την ασφάλεια. Για παράδειγμα, υπάρχουν τύποι καολίνη, όπως αυτός που χρησιμοποιείται για κεραμικά και επομένως όχι για σκοπούς διατροφής, ο οποίος έχει μειωμένο ποσοστό καθαρότητας και υψηλή παρουσία διοξινών. Οι διοξίνες, όπως έχουν μάθει πλέον καλά οι καταναλωτές, προσκολλώνται στα λίπη και το ελαιόλαδο είναι ένα κατ’ εξοχήν λίπος. Ο νόμος καθορίζει ποιο είναι το μέγιστο όριο ανεκτών διοξινών (και προφανώς είναι μια απειροελάχιστη τιμή) και ο παραγωγός καολίνη πρέπει να κάνει χρήση τρίτου πιστοποιητικού για να δηλώσει ότι είναι κάτω από αυτό το όριο. Το να πούμε ότι οι διοξίνες απουσιάζουν εντελώς είναι ψέμα, γιατί σε πολλές σκόνες πετρωμάτων, συμπεριλαμβανομένου του καολίνη, υπάρχει πάντα. Αλλά όπου ο καολίνης είναι καθαρός, η ποσότητα των διοξινών είναι πολύ κάτω από το νόμιμο όριο, θέτοντας όλους σε κίνδυνο».
Μια ασφάλεια που μεταφράζεται και στον ελαιοπαραγωγό. Σωστά;
«Θα πω περισσότερα, ο κατασκευαστής που χρησιμοποιεί καολίνη αντιμετωπίζει έναν άλλο κίνδυνο εάν αγοράσει ένα μη ποιοτικό προϊόν. Μιλάω για την αναπνεύσιμη ελεύθερη περιεκτικότητα σε πυρίτιο. Αυτό πρέπει να είναι σε εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο για να μην προκληθεί ζημιά στην υγεία όσων το διανέμουν στους ελαιώνες. Η περιεκτικότητα σε αναπνεύσιμο διοξείδιο του πυριτίου πρέπει επίσης να είναι πιστοποιημένο και να δηλώνεται στην ετικέτα. Τιμές άνω του 1% πρέπει να δηλώνονται με το κατάλληλο σύμβολο γιατί είναι επικίνδυνες για τον χειριστή που πρέπει να το χρησιμοποιεί ακόμα χρησιμοποιώντας μέσα ατομικής προστασίας, όπως μάσκα. Και ακόμη και σε αυτή την περίπτωση οι κανόνες δεν δίνονται από τον λιανοπωλητή, αλλά ρυθμίζονται σε νομοθετικό επίπεδο».
Οι επιπτώσεις των ακαθαρσιών
Μιλήσαμε για μειωμένη περιεκτικότητα σε διοξίνες και αναπνεύσιμο ελεύθερο πυρίτιο. Υπάρχουν άλλες παράμετροι για να «μετρήσουμε» την ποιότητα του καολίνη;
«Μια άλλη πτυχή που πρέπει να θυμάστε, που δεν αφορά την υγεία, αλλά τα μηχανήματα που χρησιμοποιούνται, είναι αυτή που συνδέεται με τη λειαντικότητα του προϊόντος. Ένας καολίνης που έχει ακαθαρσίες, χοντρά σωματίδια και υπολείμματα στο κόσκινο σε ποσότητα, καταστρέφει το μηχάνημα ψεκασμού, ξεκινώντας από τα ακροφύσια που βουλώνουν, θέτοντας την αντλία εκτός λειτουργίας ήδη στη δεύτερη σεζόν. Ωστόσο, υπάρχει πάντα μια ορισμένη λειαντικότητα, αλλά τα χαρακτηριστικά των κοιτασμάτων προέλευσης και η επεξεργασία με κατάλληλα μηχανήματα και τεχνικές μπορούν να ελαχιστοποιήσουν την παρουσία σκληρών ορυκτών, που υπάρχουν πάντα στον καολίνη, όπως χαλαζία, άστριος και μαρμαρυγία».
Τελική συμβουλή;
«Η συμβουλή που θα ήθελα να δώσω είναι ότι ο πελάτης ελέγχει πάντα τα πιστοποιητικά συμμόρφωσης για την περιεκτικότητα σε διοξίνες και ελεύθερο αναπνεύσιμο πυρίτιο και ότι διαπιστώνει το ποσοστό καθαρότητας του καολίνη για να μειώσει τον κίνδυνο ακαθαρσιών. Είτε χρησιμοποιείται αυτές τις εβδομάδες κατά της υπερβολικής ζέστης είτε διανέμεται τον Σεπτέμβριο όταν ίσως οι θερμοκρασίες έχουν επανέλθει στο φυσιολογικό και υπάρχει κίνδυνος επίθεσης από τη μύγα κατά της οποίας είναι αποτελεσματικό αυτό το προϊόν, συνιστάται πάντα να επιλέγετε έναν ποιοτικό καολίνη που εγγυάται την αποτελεσματικότητα της θεραπείας, την πρόληψη του χειριστή, την υγιεινή του προϊόντος, την ακεραιότητα των μηχανημάτων».
Πηγή: olivonews.it
