Το ρύζι είναι μια από τις πιο σημαντικές βασικές τροφές παγκοσμίως, παρέχοντας το ένα πέμπτο των θερμίδων που καταναλώνει ο άνθρωπος. Ωστόσο, οι κύριες περιοχές όπου καλλιεργείται το ρύζι πλήττονται από παθογόνους οργανισμούς—οργανισμούς που προκαλούν ασθένειες.
Μέχρι σήμερα, αυτό το πρόβλημα έχει αντιμετωπιστεί με τη χρήση χημικών φυτοφαρμάκων που στοχεύουν συνήθως τους φυτοπαθογόνους μύκητες. Όμως, καθώς καμία από αυτές τις θεραπείες δεν είναι πλήρως αποτελεσματική και πολλές θεωρούνται μη φιλικές προς το περιβάλλον, οι ερευνητές αναζητούν εναλλακτικές λύσεις.
Σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Fundamental Research , μια ομάδα ερευνητών από την Κίνα, την Αυστρία και την Ιαπωνία, περιγράφει μια πολλά υποσχόμενη λύση που χρησιμοποιεί μια ένωση που δεν έχει βλαβερές επιπτώσεις στο περιβάλλον ή στον άνθρωπο που καταναλώνει το ρύζι .
Ο Haruna Matsumoto, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, εξηγεί: “Αυτή η εργασία βασίζεται σε ένα ενδιαφέρον φαινόμενο που παρατηρήσαμε σε ορισμένους ορυζώνες. Σε φυτά ρυζιού που καλλιεργούνται σε διαφορετικές και γεωγραφικά απομακρυσμένες τοποθεσίες, τα μόρια που σχετίζονται με τα βακτήρια που απαιτούνται για να προκαλέσει ένα βακτήριο Η ασθένεια παρουσίασε σημαντικές παραλλαγές. Ήμασταν περίεργοι να ανακαλύψουμε ποιος ήταν ο μέχρι στιγμής άγνωστος παράγοντας που επηρεάζει τη λοιμογόνο δράση του παθογόνου και εάν σχετίζεται με το φυτό ξενιστή. Με την εφαρμογή μεταβολικού προφίλ, εντοπίσαμε το 5-Amino-1,3,4- θειαδιαζόλη-2-θειόλη, ένα προϊόν μεταβολισμού φυτών αγροχημικών ουσιών κατηγορίας θειαζολών και επιβεβαίωσε ότι μειώνει την ικανότητα ενός παθογόνου να βλάπτει χωρίς να σκοτώνει ή να επηρεάζει με άλλο τρόπο το παθογόνο.”
Σύμφωνα με τον συν-αντίστοιχο συγγραφέα της μελέτης, Tomislav Cernava, “αυτό το αντι-μολυσματικό αποτέλεσμα που προκαλείται από το φυτο-μετατρεπόμενο αγροχημικό είναι ένα νέο εύρημα και έχει σημαντικές επιπτώσεις στην υποστήριξη των αμυντικών συστημάτων των φυτών στην αντιμετώπιση βακτηριακών παθογόνων Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την καταπολέμηση παθογόνων μικροοργανισμών που είναι προικισμένοι με παράγοντες μολυσματικότητας μικρών μορίων, επειδή τα φυτά συνήθως δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν σε αυτούς όταν προσβάλλονται». Προσθέτει ότι «πιστεύουν ότι παρόμοιοι μηχανισμοί έχουν τη δυνατότητα να καταπολεμήσουν τα παθογόνα σε άλλους τύπους καλλιέργειες». Για τον ερευνητή που ηγήθηκε της μελέτης, Mengcen Wang, η ελπίδα είναι ότι τα αποτελέσματα της ομάδας θα ενθαρρύνουν περισσότερους επιστήμονες να συνεχίσουν τη διερεύνηση της πολυπλοκότητας των αλληλεπιδράσεων μεταξύ φυτών, μικροβίων και περιβάλλοντος. «Αυτό θα έθεσε τη βάση για την ανάπτυξη πιο βιώσιμων προσεγγίσεων για τη διασφάλιση της παγκόσμιας παραγωγής ρυζιού»” αναφέρει σχετικό άρθρο του Physorg.
Agrogata
Πηγή:Phys.org
