του Λεονάρντο Σεγκέτι (Ακαδημαϊκός της Εθνικής Ακαδημίας Ελιάς και Λαδιού).
Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε ολοένα και περισσότερο μια αλλαγή στο κλίμα που δημιουργεί ανησυχίες σε ολόκληρη την αλυσίδα εφοδιασμού, από τους παραγωγούς γεωργικών προϊόντων έως τους καταναλωτές. Η ελαιοκαλλιέργεια δεν αποτελεί εξαίρεση, ακόμα κι αν πρόσφατες μελέτες επιβεβαιώνουν ότι η ελιά είναι αυτή που προσαρμόζεται καλύτερα σε τέτοιες μετεωρολογικές αστάθειες.
Προφανή γεγονότα δεν μπορούν να αμφισβητηθούν: οι βροχές δεν είναι πλέον τακτικές και καλά κατανεμημένες, συχνά καθώς τα τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες πραγματικών βομβών νερού που μερικές φορές διαρκούν μέρες και μέρες. Στο χαρτί «κάνουν όγκο νερού» σαν χιλιοστά πεσμένα, μετά για μεγάλα διαστήματα η βροχή γίνεται αντικατοπτρισμός. Ακόμη πιο εμφανής ήταν η μεγάλη και δυνατή ζέστη , όπως σε αυτό το τελευταίο έτος θερμικού ρεκόρ του περασμένου ενάμιση αιώνα, όπου γίναμε μάρτυρες πολύ ζεστών ημερών με μικρή διακύμανση θερμοκρασίας ημέρας-νύχτας.
Τα φαινόμενα αυτά ήταν ορατά και αντιληπτά από όλους τους φορείς με απλές παρατηρήσεις, ξεκινώντας από τους όψιμους παγετούς και το χαλάζι που αθροίζονται και έχουν ισχυρό αντίκτυπο στην αγροτική παραγωγή, συμπεριλαμβανομένου του ελαιοκομικού κλάδου (στην περίπτωση του χαλαζιού ιδιαίτερα στην επιτραπέζια ελιά).
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η ελιά αντιστέκεται σε αυτές τις καταστροφές περισσότερο από άλλα φυτά, χάρη επίσης στη μεγάλη ποικιλιακή βιοποικιλότητα που εκφράζεται από τις πάνω από πεντακόσιες ποικιλίες που είναι διάσπαρτες σε όλη την εθνική επικράτεια. Αυτό επιβεβαιώνει την προσαρμοστικότητα στην καλλιέργεια της ελιάς σε σχεδόν αδιανόητες περιοχές όπως το Πιεμόντε, το Βένετο, το Φριούλι και το Τρεντίνο, ακόμα κι αν σε αυτές τις περιοχές υπήρχαν και υπάρχουν παραδείγματα αρχαίας καλλιέργειας.
Στην πράξη, αυτό το ημερολογιακό έτος έχει δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα που αποπροσανατολίζουν ιδιαίτερα τους μικρούς παραγωγούς, οι οποίοι συχνά βασίζονται στην παράδοση και, κυρίως, στις φήμες. Στην πραγματικότητα, πρέπει να γνωρίζουμε πώς να λαμβάνουμε αποφάσεις και να οικειοποιούμε εκ νέου τις γνώσεις του παρελθόντος και του παρόντος, τις οποίες η επιστήμη προσφέρει σήμερα με έναν όλο και πιο βιώσιμο τρόπο.
Το βέβαιο είναι ότι η μεγάλη ηλιoφάνεια και κυρίως η έντονη ζέστη που κράτησε για μεγάλο χρονικό διάστημα επηρέασαν έντονα την ελαιοπαραγωγή και κατά συνέπεια την ποιότητα του κύριου προϊόντος της, του λαδιού. Υπήρχε ένα αποσπασματικό σχέδιο κακής καρπόδεσης, που προκλήθηκε κυρίως από τη βροχή και το κρύο κατά την περίοδο της ανθοφορίας. Εξαιρουμένων των διαφόρων παθολογιών, με την πάροδο του χρόνου σημειώθηκε ρυτίδωση των καρπών (ιδιαίτερα για πρώιμες ποικιλίες) και μειωμένη ανάπτυξη του δρυπέ με χαμηλότερο βάρος, που τονίζεται από πολύ χαμηλή αναλογία πολτού προς πέτρα και περιεκτικότητα σε νερό στις κάτω ελιές. Τα προβλήματα αυτά επιβεβαιώνονται στο ελαιουργείο ξεκινώντας από τη φάση της έκθλιψης, όπου η πάστα ελιάς εμφανίζεται στεγνή κατά τη μεταφορά στους μαλακούς, τόσο που σκίζεται. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια πολύ χαμηλή απόδοση λαδιού στο ελαιοτριβείο (το πρώτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου από εννέα έως δώδεκα κιλά/εκατό κιλά ελιές) και συχνά μια ποιότητα του λαδιού που δεν ήταν απολύτως κατάλληλη, με μια ελαφριά υπόδειξη φρουτώδους, τείνει να είναι ώριμο και με αντίληψη του ξύλου. Η αίσθηση πικρίας και πικάντικου στο στόμα και του τριδύμου μετριάστηκαν επίσης . Επιπλέον, οι ελιές που προσβλήθηκαν από το Bractocera olea (μύγα της ελιάς), δεδομένης και της υψηλής θερμοκρασίας κατά τη συγκομιδή, εμφάνισαν ζυμωτικές ενδείξεις με αύξηση της ελαϊκής οξύτητας του λαδιού, επιπλέον της αύξησης του αριθμού των υπεροξειδίων.
Πέρα από αυτές τις απλές οπτικές αφαιρέσεις, είναι απαραίτητες ορισμένες σκέψεις, που μπορούν εύκολα να εφαρμοστούν για τη μείωση των επισημασμένων αρνητικών. Εάν η μύγα έχει επιτεθεί ισχυρά στις δρύπες, είναι υποχρεωτικό να προωθήσετε τη συγκομιδή και να μειώσετε το χρόνο που περνά από τη συγκομιδή στο άλεσμα . Τα κουτιά και οι κάδοι με ελιές δεν πρέπει οπωσδήποτε να είναι εκτεθειμένα στις ακτίνες του ήλιου για να μειωθεί τυχόν θέρμανση των ελιών. Εάν οι ελιές είναι πολύ συρρικνωμένες με χαμηλή αναλογία πολτού/κουκούλας και κυρίως παρατηρηθεί μαύρισμα, δύσκολα θα μπορέσουν να ανακτήσουν νερό αφού μπορεί να θεωρηθεί ότι έχουν ωριμάσει. Εάν οι ελιές είναι υγιείς επειδή έχουν υποστεί επεξεργασία ή είναι ιδιαίτερα ανθεκτικές, μπορείτε επίσης να περιμένετε, προσέχοντας όσα ειπώθηκαν προηγουμένως, σύμφωνα με το olivonews.
Από αυτές τις απλές παρατηρήσεις, φαίνεται ότι τα ιταλικά εδάφη είναι διαφορετικά και οι ποικιλίες είναι διαφορετικές και αυτό αντιπροσωπεύει μια δύναμη , φυσικά είναι απαραίτητο να βελτιωθεί η γεωπονική τεχνική , ίσως όσοι δεν έχουν διαθέσιμο νερό μπορούν να εφαρμόσουν απλούς κανόνες ξηρής καλλιέργειας , αλλά πάνω από όλα παρατηρούμε τον ζωντανό κόσμο που μας περιβάλλει . Γιατί παραμένει πάντα αλήθεια, όπως γράφτηκε πριν από μερικές χιλιετίες, ότι η ελιά έχει την πρώτη θέση ανάμεσα στα φυτά.
