Ούτε κουβέντα από το… πρωτοεμφανιζόμενο κόμμα στη βουλή για τον πρωτογενή τομέα.
Αναλυτικά η ομιλία του βουλευτή Χ. Κατσιβαρδά στη βουλή στο πλαίσιο των προγραμματικών δηλώσεων (από τα επίσημα πρακτικά της βουλής)
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΤΣΙΒΑΡΔΑΣ: Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε, αξιότιμοι κύριοι Υπουργοί, αξιότιμες κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καταρχάς έχω να πω ότι η λαϊκή ετυμηγορία της 25ης Ιουνίου ήτο σαφής: οι «ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ», ένα εθνικιστικό και πατριωτικό κόμμα, να είναι στη Βουλή προκειμένου να εκπληρώσουν κατ’ ουσίαν τις επιθυμίες του ελληνικού λαού και να αντιπροσωπευτούν δεόντως σε μείζονα και κρίσιμα ζητήματα.
Το στίγμα των «ΣΠΑΡΤΙΑΤΩΝ» εν τοιαύτη περιπτώσει είναι η επιτομή του συνταγματικού πατριωτισμού. Μιλούμε για δημοκρατικό πατριωτισμό. Αυτό είναι το ιδεολογικό περίγραμμα με αταλάντευτη προσήλωση στις θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος του 1975 και εντεύθεν. Το Σύνταγμα αυτό διαλαμβάνει στις διατάξεις του κάποιες αρχές οι οποίες πρεσβεύουν ουσιαστικά τον λαό τον οποίο εγώ αντιπροσωπεύω, καθότι είναι βαθιά ριζωμένες αυτές οι αξίες. Αυτές είναι το έθνος, η πατρίδα, η οικογένεια και η θρησκεία.
Επιτρέψατέ μου να κάνω μια ακροθιγή μνεία στην προμετωπίδα του Συντάγματος, που καθ’ ημάς υπάρχει θεωρητική διχογνωμία, επιστημονική, έχει κανονιστική ισχύ διότι ψηφίζεται το Σύνταγμα στο όνομα της Αγίας, Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος, όπως και ορκιστήκαμε όλοι στο όνομα του Τριαδικού Θεού. Άρα, τα θεμελιακά και δομικά στοιχεία της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας είναι αρρήκτως συνυφασμένα με τη δημοκρατία και ερείδονται στον συνταγματικό πατριωτισμό. Ο συνταγματικός πατριωτισμός ευρίσκεται στον αντίποδα οιασδήποτε μορφής θεσμικής βίας.
Όταν ομιλώ περί θεσμικής βίας κάνω μια μνεία για το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015 όπου νοθεύτηκε η βούλησις του ελληνικού λαού, ομιλώ για αλλεπάλληλα θεσμικά πραξικοπήματα και έτερες παρεμβάσεις, μιλώ για κατά το δοκούν επίκληση του τεκμηρίου της αθωότητας το οποίο κατοχυρούται ρητώς και σε υπερνομοθετική ισχύ διατάξεις στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και αλλαχού.
Άρα, λοιπόν, μιλούμε ουσιαστικά για την πλήρη νομιμότητα και τη διάθεση να ασκήσουμε πάντοτε δημοκρατικά οτιδήποτε εναντιώνεται στα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα, ελευθερίες και στο κράτος δικαίου. Κι όταν μιλάω για κράτος δικαίου και περιστολή των ατομικών δικαιωμάτων, όπου υπέστησαν μια μορφή αποψιλώσεως ένεκεν και συνεπεία της θεσμικής βίας στην οποία εναντιωνόμεθα με το προεκτεθέν ιδεολογικό περίγραμμα του συνταγματικού πατριωτισμού, ήταν διαρκούσης της πανδημίας καθόσον αφορά νομικά, αμιγώς νομικά και ουχί ιατρικώς, καθόσον αφορά τον υποχρεωτικό εμβολιασμό και όλα τα συμπαρομαρτούντα. Αυτό είναι το ιδεολογικό στίγμα.
Εμείς είμαστε γνωστά πρόσωπα προερχόμενα από τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Δεν είμαστε υπέρμαχοι του φιλελευθερισμού ούτε του νεοφιλελευθερισμού. Είμαστε εθνολαϊκοί, κοινωνιοκεντρικοί και παραδοσιοκεντρικοί. Είμαστε λαοπρόβλητοι και προερχόμαστε από τον πυρήνα της κοινωνίας, εξ’ ού και επιδιώκουμε καθ’ οιονδήποτε τρόπο να εκπληρώσουμε τη ρητή εντολή με ακεραιότητα, καθαρό βλέμμα, με απώτερο σκοπό να προκριθεί το έθνος και η πατρίδα.
Ανεξαρτήτως όλων αυτών των οποίων ελέχθησαν από τα διάφορα κόμματα, αυτό το οποίο παρελήφθη -και θα επαχθώ ακολούθως γιατί έχω σταχυολογήσει κάποια πράγματα καθόσον αφορά το πρόγραμμα του αξιοτίμου κυρίου Πρωθυπουργού- διότι αυτό είναι το διακύβευμα παγκοσμίως και το ερώτημα το οποίο παρεμπίμπτει εν τοιαύτη περιπτώσει, είναι γιατί δεν σταματάει ο πόλεμος. Αυτό το θέτω ως προβληματική χωρίς να ταχθώ υπέρ του ενός ή του άλλου ή μιας ρήσης την οποία είχε πει ο Τσε Γκεβάρα σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι. Το αφήνω αυτό ως ρητορικό να πλανάται.
Ανεξαρτήτως αυτού, αυτό το οποίο θέλω να είπω είναι ότι το διακύβευμα είναι η παγκοσμιοποίησις. Και τι σημαίνει παγκοσμιοποίηση; Σαφώς υπάρχει διαχωρισμός του οικουμενισμού και του διεθνισμού. Εδώ μιλούμε, όμως, για μια ισοπεδωτική και συνθλιπτική παγκοσμιοποίηση. Η παγκοσμιοποίηση καθ’ ημάς έχει τρία ερείσματα, έχει τρεις συνιστώσες τις οποίες τις πολεμούμε δημοκρατικά, αμιγώς δημοκρατικά.
Ζητούμε κράτος δικαίου. Ζητούμε συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα. Ουδέν έτερο. Γιατί υπάρχει κάποια διασπορά ψευδών ειδήσεων όπου μας προσάπτουν το στίγμα ή προσπαθούν να κάνουν με πιθανολογήσεις, εικοτολογίες και χωρίς απτά στοιχεία να μας συνδέσουν με κάποιες άλλες περιόδους.
Αυτό, λοιπόν, το οποίο θέλω να πω είναι ότι η πρώτη συνιστώσα της παγκοσμιοποιήσεως, την οποία πολεμούμε, είναι ότι προάγεται ο εθνομηδενισμός, η κατάλυση της εθνικής ιδιοπροσωπείας και της ταυτότητός μας, ανεξαρτήτου ιδεολογίας. Δεν είναι ιδεολογία. Η ιδεολογία είναι ένα επείσακτο μεταγενέστερα ιστορικά στοιχείο.
Άπαντες, εν τοιαύτη περιπτώσει, είμεθα Έλληνες. Έχουμε ζώσα παράδοση. Άρα αυτό πλήττεται. Νοθεύεται η ταυτότητα. Προάγεται ο ανθελληνισμός και διαμέσου της παιδείας. Κατακρεουργείται η ελληνική γλώσσα χάριν επιχειρημάτων, καθ’ ημάς ψευδεπίγραφα προοδευτικών επιχειρημάτων, διότι η γλώσσα είναι ενιαία, είτε η καθαρεύουσα, είτε η αρχαΐζουσα, είτε η κοινή ελληνική.
Κάποιοι μου λένε «δεν καταλαβαίνω τη γλώσσα την οποία ομιλείς». Και τους απαντώ ότι «υποκρίνεστε». ιότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι είναι αγράμματοι και παρακολουθούν τη θεία λειτουργία και θεολογίζουν πολύ πιο λυσιτελώς και τελεσφόρως από κάποιον καθηγητή πανεπιστημίου θεολογίας. Γιατί η ελληνική γλώσσα είναι κόσμημα και είναι βίωμα και ιδίως η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι στο επίκεντρο και αποτελεί το μείζον της διαμόρφωσης του ανθρώπινου πολιτισμού παγκοσμίως.
Εδώ για ποιον λόγο υποτιμούμε την ελληνική γλώσσα; Είναι κι αυτό ένα ερώτημα το οποίο αναφύεται και τίθεται. Γιατί για εμάς υφίσταται αυτό το ιλαροτραγικόν συναμφοτέρον της ιλιαδορωμιοσύνης, δηλαδή του ελληνικού πολιτισμού ο οποίος από αργόσυρτα ρέει μέσα μας. Είναι το φως τον ανέσπερο, το ζείδωρο, το ζώπυρο του ελληνισμού, ανεξαρτήτως του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Συμφύρεται και το μεταλαμπαδεύουμε το φως ανεξαρτήτως ιδεολογίας. Διότι για όλους εμάς ο συνεκτικός ιστός είναι η Ελλάδα, είναι το φως το ελληνικό. Άρα, εδώ το Βήμα αυτό, όπου ο Θεός με αξίωσε, αποτελεί μια δάδα φωτός καθ’ ημάς.
Άρα, λοιπόν, για να μην μακρηγορώ επειδή κι ο χρόνος περνάει, το πρώτο που πλήττει η παγκοσμιοποίηση είναι η ταυτότητά μας, η γλώσσα μας, ο πολιτισμός μας. Το δεύτερο είναι μία οιονεί, σοβούσα νεοφεουδαρχία, απαγκίστρωσή μας από τη γη των προγόνων μας, από την κατοικία μας. Κι αυτό παρασιωπήθηκε από τους προλαλήσαντες. Διότι βλέπουμε ένα ανελέητο σφυροκόπημα από τα φερόμενα ως funds -το λέω και αγγλιστί- διότι στην προκειμένη περίπτωση ουσιαστικά επισπεύστηκαν οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας σε μια κρίσιμη περίοδο πανθομολογουμένως, με έναν πολίτη ο οποίος είναι καθημαγμένος εξαιτίας των αλλεπάλληλων μνημονίων, των εγκλεισμών. Κι έρχεται αυτή τη στιγμή και επειδή είμαι και μαχόμενος δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, είχα αντιμετωπίσει τις ευσύνοπτες διαδικασίες εφαρμογής του «νόμου Κατσέλη», όπου συνέτνημαν, καταργούσαν δηλαδή, θεμελιώδη δικαιώματα επ’ ακροατηρίω.
Θέλω να πω λοιπόν ότι το δεύτερο σκέλος ουσιαστικά είναι η φτωχοποίηση του Έλληνα. Άρα πολιτισμικός αφελληνισμός πρώτο σκέλος, δεύτερο η φτωχοποίηση και τρίτο η εθνοτική αλλοίωση. Και γιατί εθνοτική αλλοίωση; Λόγω της μεταναστεύσεως. Εμείς είμαστε υπέρ του εξορθολογισμού της μεταναστεύσεως. Δεν είμαστε όμως υπέρ της εργαλειοποιήσεως. Γιατί υπάρχει μια διττή εργαλειοποίηση.
Το πρώτο σκέλος είναι υπέρ των ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το δεύτερο είναι εις βάρος της αξίας του ανθρώπου. Διότι για εμάς κατ’ ουσία ως πρεσβευτές της συνταγματικής νομιμότητας, τους χριστιανούς ορθόδοξους η προστασία της ανθρώπινης αξίας –για την οποία είχε διαμηνύσει ο Απόστολος Παύλος- είναι προεξάρχουσα αρχή, η οποία ρητώς κατοχυρώνεται στην ψυχή, στη συνείδησή μας, στην καθημερινή προσευχή μας αλλά και στις διατάξεις της συνταγματικής εννόμου τάξεως, η οποία συνιστά κατά το μάλλον ή ήττον το ιερό μας Ευαγγέλιο.
Άρα λοιπόν εδώ στην παρούσα φάση υπάρχει εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού και εις βάρος των ανθρώπων, υπέρ των ελίτ. Διότι η πρόθεση είναι η νόθευση των εθνών και κατ’ επέκταση της Ευρώπης. Συνοψίζοντας λοιπόν στις τρεις συνιστώσες της παγκοσμιοποίησης, εμείς είμαστε δημοκρατικά απέναντι, διότι προέχει το υποκείμενο, προέχει το έθνος, η ταυτότητα, ο πολιτισμός, ο οντολογικός μας προσδιορισμός. Γιατί αν δεν έχουμε έθνος κράτος, κοινωνική συνείδηση δεν θα μπορέσουμε να πορευτούμε και να εξελιχθούμε.
(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Και βάζω μια τελεία περί του περιγράμματος του τι πρεσβεύουν οι Σπαρτιάτες, οι οποίοι Σπαρτιάτες ανυπερθέτως συνιστούν τους γεννήτορες των πεπρωμένων του. Διότι εμείς όλοι μας λογοδοτούμε σε ζώνες και τεθνεώτες, σε αυτούς οι οποίοι έχουν χύσει το αίμα τους για αυτή την πατρίδα.
Αξιότιμε, κύριε Πρόεδρε, έχω ένα λεπτό;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Μπούρας): Ορίστε.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΤΣΙΒΑΡΔΑΣ: Ευχαριστώ πολύ.
Ζητώ συγγνώμη για την κατάχρηση. Τελειώνω σε ένα λεπτό.
Πέραν του περιγράμματος τελειώνω με τη Συνταγματική Αναθεώρηση και την ψηφιοποίηση. Η Συνταγματική Αναθεώρηση του άρθρου 16 είναι ένα μείζον ζήτημα, αλλά δεν είναι της παρούσης. Παραλίγο στη προηγούμενη συνταγματική αναθεωρητική Βουλή του 2019 να επέλθει ο διαχωρισμός Εκκλησίας και πολιτείας. Ήδη σε εγχειρίδια ακαδημαϊκής φύσεως εκκλησιαστικού δικαίου γίνονται ζυμώσεις περί αφαιρέσεως του σταυρού από τη σημαία. Εν περιπτώσει που η αναθεωρητική Βουλή προωθήσει τον διαχωρισμό Εκκλησίας και πολιτείας θα επέλθει ως αυτόφωρως συνέπεια, διότι θα αποτελεί θρησκευτικό σύμβολο. Δεν το υιοθετώ. Υπάρχει σαν ζύμωση. Το λέω και αυτό σχετικά δηλαδή με τον προωθούμενο αφελληνισμό από κάποια εξωθεσμικά παράκεντρα ή κάποια διευθυντήρια, χωρίς να χαρακτηριστώ ως συνωμοσιολόγος.
Το λέω αυτό και τελειώνω. Υπάρχει το ζήτημα της ψηφιοποιήσεως των πάντων. Θεωρώ ότι πρώτον αυτή η πολύφερνη ψηφιοποίηση δεν έχει επιφέρει το δέον αποτέλεσμα. Ομιλώ διά της εμπειρίας μου ως μαχόμενος δικηγόρος. Δεύτερον η πολύφερνη αυτή η ψηφιακή πραγματικότητα ήταν η αβελτηρία, η ακηδία η οποία συνεισέφερε με αιτιώδη προσφορότητα -είναι κάποιοι νομικοί διακεκριμένοι εδώ που αντιλαμβάνονται την έννοια της αιτιώδους προσφορότητας- στην εθνική τραγωδία των Τεμπών, η έλλειψη δηλαδή αυτής της ψηφιακής πραγματικότητας την οποία εμείς εδώ την επισημαίνουμε.
Και λέω κι ένα παράδειγμα για την ψηφιακή πραγματικότητα. Έχουν έρθει πολλές φορές άνθρωποι ΑμεΑ οι οποίοι δεν έχουν γνώση από υπολογιστή. Τον Ιούνιο του 2022 καταργήθηκε η βεβαίωση της υπογραφής από την Αστυνομία και πρέπει μια κατάκοιτη ήταν να πάει στα ΚΕΠ συνοδευόμενη είτε να έχει γνώσεις και να αποκτήσει πρόσβαση δια ηλεκτρονική υπογραφή. Αυτό είναι ένα βιοτικό γεγονός το οποίο παραμένει αρρύθμιστο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Μπούρας): Κλείστε. Έχετε πάρει πολύ περισσότερο χρόνο. Βάλτε τελεία.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΤΣΙΒΑΡΔΑΣ: Ναι, εντάξει δεν θα πω κάτι. Σας ευχαριστώ πολύ. Συγγνώμη για την κατάχρηση του χρόνου και για την ανοχή των συναδέλφων μου. Βάζω μια τελεία.
Ευχαριστώ πάρα πολύ.
