Μια εικόνα εγκατάλειψης και απογοήτευσης καταγράφεται φέτος στην ελαιοπαραγωγή της περιοχής του Αγρινίου, όπου, όπως μεταφέρουν ελαιοπαραγωγοί στο Agronewsbomb.

Η συγκομιδή έχει γίνει ασύμφορη για μεγάλο μέρος του αγροτικού κόσμου, που βλέπει τη σοδειά να σαπίζει χωρίς προοπτική κέρδους.

Το κόστος συγκομιδής έχει εκτοξευθεί, ενώ οι τιμές παραγωγού παραμένουν χαμηλές, με την ελιά να αγοράζεται ακόμη και κάτω από 60 λεπτά το κιλό. «Με αυτά τα δεδομένα, δεν αξίζει καν να ξεκινήσουμε να μαζεύουμε. Χάνουμε χρήματα από την πρώτη μέρα», δηλώνει παραγωγός της περιοχής.

Παράλληλα, η αύξηση στα καύσιμα, τα εργατικά χέρια και τις μεταφορές καθιστά τη διαδικασία αδύνατη για πολλούς. «Δεν μιλάμε για πολυτέλειες, μιλάμε για βασικές ανάγκες που δεν μπορούμε να καλύψουμε. Θέλουμε να δουλέψουμε, όχι να ζητιανεύουμε επιδοτήσεις», λέει άλλος ελαιοπαραγωγός.

Το παράδοξο είναι πως, παρά τις δυσκολίες, φέτος η ποιότητα της ελιάς χαρακτηρίζεται εξαιρετική, με μεγάλες αποδόσεις και καλό καρπό – αλλά αυτό δεν αρκεί. Η μεταποίηση αποδεικνύεται «θηλιά» για τον παραγωγό. Οι τιμές δεν καλύπτουν ούτε τα έξοδα συλλογής, πόσο μάλλον την προσδοκία κέρδους.

Όπως λένε οι ίδιοι, «δεν είναι ότι δεν υπάρχουν λύσεις – είναι ότι δεν υπάρχει διάθεση να λυθούν τα προβλήματα. Όλα αντιμετωπίζονται με την ίδια λογική των γενικών επιδοτήσεων, που τελικά δεν φτάνουν ποτέ εκεί που χρειάζονται πραγματικά».

Εκτός από τα κόστη, το βασικό ζήτημα για τους ντόπιους παραμένει η έλλειψη υποδομών και στήριξης. Αγροτικοί δρόμοι που δεν συντηρούνται, ελλείψεις στην άρδευση και χρόνια αδιαφορία έχουν μετατρέψει την ελαιοπαραγωγή σε έναν διαρκή αγώνα επιβίωσης.

Σε αυτό το πλαίσιο, πολλοί μικροκαλλιεργητές –είτε επαγγελματίες είτε παράλληλης απασχόλησης– βλέπουν την κατάσταση να ξεφεύγει από τον έλεγχό τους. «Δεν θέλουμε πια να μας λένε για έξυπνα προγράμματα και οικολογικά σχήματα. Θέλουμε να μπορούμε να πουλάμε την παραγωγή μας σε μια δίκαιη τιμή», καταλήγουν.