Στην Αργολίδα, η έλλειψη εργατών γης αποτελεί σοβαρό πρόβλημα για τις οικογενειακές αγροτικές επιχειρήσεις, ιδιαίτερα την περίοδο συγκομιδής της ελιάς και των κηπευτικών. Η αδυναμία εύρεσης εργατών έχει αναγκάσει αρκετούς παραγωγούς είτε να εγκαταλείψουν τις προσπάθειές τους, είτε να ζητήσουν βοήθεια από συγγενικά πρόσωπα.
Παρά τις υψηλές αμοιβές για τους εργάτες, η αναζήτηση αλλοδαπών εργατών δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα, με αποτέλεσμα το πρόβλημα να επιδεινώνεται χρόνο με το χρόνο.
Το οδοιπορικό κατέγραψε τα προβλήματα με τους εργάτες γης. Κάθε χρόνο αυτούς τους μήνες (συγκομιδής της ελιάς) στην Αργολίδα ψάχνουν εργατικά χέρια. Με αποτέλεσμα εκατοντάδες οικογενειακές επιχειρήσεις είτε να έχουν εγκαταλείψει τις προσπάθειες, λόγω αδυναμίας να βρουν εργάτες ή ενοικιάζουν τα λιόδεντρα που διαθέτουν, είτε στρέφονται σε συγγενικά τους άτομα, ζητώντας βοήθεια.
Δεν είναι μόνο οι παραγωγοί ελαιόλαδου που παρατηρούν έλλειψη, είναι και οι αγρότες κηπευτικών, που παρά τις υψηλές τιμές στα μεροκάματα, δεν πάνε στα χωράφια Έλληνες να δουλέψουν και τα εργατικά χέρια μεταναστών παραμένουν σε έλλειψη.
Το ΑΠΕ-ΜΠΕ μετέβη στα Ίρια, ένα πεδινό χωριό, χτισμένο στις ακτές του αργολικού κόλπου. Σχεδόν όλος ο πληθυσμός στην περιοχή ασχολείται με την γεωργία. Ο αργολικός κάμπος, κοντά στα 12 χιλιάδες στρέμματα, προμηθεύει με κηπευτικά όλο τον χρόνο περιοχές της Ελλάδας και όχι μόνο. Μαρούλια, μπρόκολα, iceberg κ. ά. Δουλειές ανοίγονται, καθώς στην περιοχή έχουν εγκατασταθεί μεγάλες εταιρείες τροφίμων και έχουν βρει παραγωγούς που τους προμηθεύουν με βιολογικά προϊόντα, δουλεύοντας αποκλειστικά για εκείνους. Αλλά χέρια δεν βρίσκονται. Οι υπόλοιποι παραγωγοί όμως, καλλιεργούν αυτόνομα και πουλάνε μόνοι τους μέσα από την κλασική αλυσίδα παραγωγής, διοχετεύοντας τα προϊόντα τους στη λαχαναγορά είτε της Αθήνας, είτε της Θεσσαλονίκης.
Καταγράφηκε με την κάμερα η αγωνία και οι μαρτυρίες αγροτών, όπως του Ευάγγελου Δρούζα που πασχίζει να μείνει όρθιος, αντιμετωπίζοντας την μεγαλύτερη δυσκολία που είναι η ανεύρεση εργατικών χεριών. «Το πρόβλημα εύρεσης εργατών γης είναι ένα πρόβλημα των τελευταίων τριών χρόνων. Είναι αλήθεια ότι προσπάθησε το κράτος να το αντιμετωπίσει με πολλούς τρόπους όπως τους μετακλητούς εργάτες και από φέτος, κάνοντας πιο εύκολη την απόκτηση αδειών σε μετανάστες. Κάναμε αιτήσεις με βάση την παραγωγή μας, πόσους εργάτες χρειαζόμαστε. ‘Ήρθαν κάποιοι εργάτες από το Πακιστάν, σε εμένα μου έφεραν 4 εργάτες μετακλητούς, οι οποίοι μετά από το ενιάμηνο έφυγαν όλοι για χώρες της δυτικής Ευρώπης. Δεν κάθισε κανένας», δήλωσε, καθώς οι επιπτώσεις από την έλλειψη εργατικών χεριών είναι μεγάλη.
«Να σκεφτείτε ότι πολλά κτήματα έχουν μείνει ακαλλιέργητα. Εγώ προσωπικά έχασα πέρσι προϊόντα. Δεν κατάφερα να τα κόψω και μου έμειναν στο χωράφι», πρόσθεσε. Όσο για το πόσοι είναι οι αλλοδαποί που εργάζονται στον κάμπο: «Είναι ελάχιστοι. Αν κάθε παραγωγός χρειάζεται 4-5 εργάτες τώρα αυτή την στιγμή ούτε οι μισοί δεν βρίσκονται». Και συμπλήρωσε: «Το iceberg που καλλιεργώ εδώ, χρειάζεται εργάτης να το φυτέψει, χρειάζεται εργάτης να του ρίξει λίπασμα, χρειάζεται εργάτης να το σκαλίσει, χρειάζεται εργάτης να το κόψει, να το ραντίσει. Και βλέπετε να έχω μόνο έναν. Καταλαβαίνετε…».
Η έλλειψη εργατικών χεριών έχει δημιουργήσει παρασκηνιακή δράση κάποιων κυκλωμάτων στην περιοχή που εκμεταλλεύονται τους παράτυπους αλλοδαπούς εργάτες, οι οποίοι δεν έχουν χαρτιά. Τους φέρνουν, τους νοικιάζουν χώρους διαμονής και τους παρακρατούν μάλιστα και ποσοστά από την αμοιβή τους. Μάλιστα κάποιοι από αυτούς που τους διακινούν, είναι ομοεθνείς τους. Η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς που δουλεύει εποχιακά έστω, δεν έχουν άδεια εργασίας. Κάποιοι ζουν σε δύσκολες συνθήκες, καθώς στοιβάζονται σε αποθήκες. Όσο για το αν υπάρχουν στα Ίρια στον κάμπο Έλληνες που δουλεύουν ως εργάτες γης στα χωράφια. Η απάντηση ήταν κατηγορηματικά, όχι.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
