Αγνοούνται παρεμβάσεις για το δυσθεώρητο κόστος παραγωγής, τις αθρόες εισαγωγές προϊόντων, τις δίκαιες αποζημιώσεις.
Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να παρουσιάσει ένα νέο πακέτο μέτρων ύψους 1,5 δισ. ευρώ, ενόψει της ΔΕΘ, αξιοποιώντας τον επιπλέον δημοσιονομικό χώρο που δημιουργήθηκε από την ενεργοποίηση της ρήτρας διαφυγής και το αποθεματικό από μη εξαντληθείσες δαπάνες.
Παρότι το αφήγημα μιλά για “φορολογική δικαιοσύνη” και “ανακούφιση των πολιτών”, για άλλη μια φορά το μεγαλύτερο βάρος της ευνοϊκής μεταχείρισης πέφτει στους ελεύθερους επαγγελματίες των πόλεων και στα μεσαία στρώματα, αφήνοντας τους αγρότες – οι οποίοι επίσης φορολογούνται ως επαγγελματίες – εκτός ουσιαστικής μέριμνας.
Ειδικότερα, η κυβέρνηση εξετάζει την τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, δηλαδή την αύξηση των φορολογικών ορίων κατά 20% για να αντισταθμιστεί η αύξηση του κόστους ζωής. Έτσι, για παράδειγμα, εάν το πρώτο φορολογικό κλιμάκιο του 9% αυξηθεί από τα 10.000 στα 12.000 ευρώ, ένας μισθωτός με εισόδημα 12.000 ευρώ θα δει τη φορολογική του επιβάρυνση να μειώνεται από τα 563 στα 303 ευρώ. Επαγγελματίες με δηλωμένα εισοδήματα κάτω των 10.000 ευρώ (οι οποίοι είναι η πλειονότητα) επωφελούνται ήδη σημαντικά από τις μειώσεις των τελευταίων ετών. Παράλληλα, εξετάζεται η μείωση της βάσης υπολογισμού του φορολογητέου εισοδήματος στο 90% του κατώτατου μισθού, κάτι που μειώνει περαιτέρω το φορολογικό βάρος για μικρές επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες.
Όμως οι αγρότες, που επίσης υπάγονται σε αυτό το καθεστώς, παραμένουν αόρατοι από τον σχεδιασμό. Αντιμετωπίζονται ως επαγγελματίες όταν πρόκειται να πληρώσουν φόρους, αλλά αγνοούνται όταν η πολιτεία μοιράζει φορολογικές ελαφρύνσεις και κίνητρα. Ενώ έχουν να διαχειριστούν τεράστια κόστη παραγωγής, αβεβαιότητα λόγω καιρικών συνθηκών, μειωμένες τιμές πώλησης και έλλειψη επενδυτικών εργαλείων, η κυβέρνηση επιμένει να τους αντιμετωπίζει σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Οι ελαφρύνσεις είτε δεν τους καλύπτουν είτε καταλήγουν σε “ψίχουλα”, χωρίς να υπάρχει καμία στρατηγική στήριξης της αγροτικής παραγωγής.
Το πιο προκλητικό είναι ότι η κυβέρνηση επανειλημμένα διαφημίζει τα μέτρα της ως μέτρα “δικαιοσύνης”, ωστόσο στην πράξη εφαρμόζει ταξική μεροληψία. Δίνει φορολογικές ελαφρύνσεις σε εισοδήματα έως και 25.000 ή 35.000 ευρώ, χωρίς να λαμβάνει υπόψη ότι χιλιάδες αγρότες, με πολύ χαμηλότερα καθαρά έσοδα και τεράστιες λειτουργικές ανάγκες, δεν έχουν αντίστοιχη αντιμετώπιση. Μάλιστα, ούτε οι αλλαγές στην κλίμακα φορολόγησης των ενοικίων δεν αναφέρονται στα εισοδήματα από μισθώσεις αγροτικής γης, ενώ η φορολογική πίεση αυξάνεται και σε αυτό το μέτωπο, ειδικά όταν πρόκειται για μη ιδιόκτητες καλλιέργειες.
Είναι σαφές πλέον ότι οι αγρότες “υπάρχουν” μόνο όταν διαμαρτύρονται, όταν κλείνουν δρόμους, ή όταν η αγανάκτησή τους γίνεται είδηση. Στον σχεδιασμό πολιτικής, στο τραπέζι των αποφάσεων και στην κατανομή των πόρων, είναι αποδέκτες της ελάχιστης μέριμνας. Η ελληνική ύπαιθρος, που στηρίζει διαχρονικά την παραγωγή και την αυτάρκεια της χώρας, παραμένει στο περιθώριο.
Αν η κυβέρνηση δεν προχωρήσει άμεσα σε ουσιαστικές παρεμβάσεις για την ανακούφιση και ενίσχυση των αγροτών – που δεν ζητούν προνόμια, αλλά στοιχειώδη ισονομία – τότε θα έχει χάσει ακόμα μία ευκαιρία να αποδείξει ότι η «ανάπτυξη για όλους» δεν είναι απλώς ένα κενό προεκλογικό σύνθημα. Διότι όσο συνεχίζει να μοιράζει τα πολλά στους λίγους και τα ψίχουλα στους παραγωγούς της χώρας, θα απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την κοινωνική βάση που χρειάζεται για να επιβιώσει πολιτικά.
Newsroom Agronewsbomb
