Από την ηλικία των 13 ετών τα χέρια της είχαν την μυρωδιά της μητέρας γης. Δίπλα στον πατέρα της, η 23χρονη (πλέον) αγρότισσα Άννα Καμπάνη από την Γαλάτιστα Χαλκιδικής, έμαθε πώς να χρησιμοποιεί και να βαρά την τσάπα με όση δύναμη είχε και να φυτεύει δεκάδες δέντρα παρά την κούραση.
«Ο κόπος του μπαμπά μου για όλα αυτά που “έχτισε” ήταν το κίνητρο να ξεκινήσω αυτό το επάγγελμα.
Όμως, ο σπόρος της αγάπης μου, ήταν η αγάπη που έτρεφε και ο ίδιος για την φύση» αναφέρει στο enikos.gr.
Η Άννα θυμάται τον εαυτό της από μικρή ηλικία, να μιλά με θαυμασμό και υπερηφάνεια για το επάγγελμα του πατέρα της, καθώς από αυτό βιοποριζόταν όλη η οικογένεια. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην επαρχία, όπου εκεί δεν ήταν και τόσο σπάνιο μία γυναίκα να εργάζεται στα χωράφια. Αργότερα, όταν κατέβηκε για σπουδές στη Θεσσαλονίκη, με την βοήθεια του πατέρα της, εντάχθηκε στο πρόγραμμα των νέων αγροτών.
«Πλέον μιλάω με υπερηφάνεια για εμένα, και το επάγγελμά μου. Πιστεύω πως κάθε επάγγελμα έχει έναν βαθμό δυσκολίας. Σίγουρα το δικό μας απαιτεί και περισσότερη μυϊκή δύναμη. Το πιο δύσκολο κομμάτι για εμένα, είναι εκείνο του καιρού και των γιορτών. Στον πρωτογενή τομέα, είτε με παγωνιά, είτε με καύσωνα, πρέπει να βγεις στην ύπαιθρο και να δουλέψεις. Δεν υπολογίζουμε γιορτινές μέρες, δεν έχουμε ρεπό, καθώς η γη δεν μπορεί να περιμένει».
«Μία γυναίκα στον πρωτογενή τομέα, δεν είναι ακόμη κοινωνικά αποδεκτή»
Διαβάστε την συνέχεια στο AgroLifeStyle
