Ανακοίνωση της ΤΕ Μεσσηνίας του ΚΚΕ
Η συζήτηση – αντιπαράθεση που έχει ανοίξει για το ΠΟΠ «Ελιά Καλαμών» επιδιώκει να καλλιεργηθούν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις στους μικρομεσαίους ελαιοκαλλιεργητες, ότι μπορεί να βελτιωθεί η εξαιρετικά άσχημη κατάσταση που επικρατεί σε ζήτηση και τιμές. Στην πραγματικότητα το καθεστώς προϊόντων Προστατευόμενης Ονομασία Προέλευσης (ΠΟΠ) ούτε έσωσε, ούτε προστάτευσε τους μικρούς παραγωγούς, που η μεγάλη τους πλειοψηφία βρίσκεται σήμερα σε τραγικό αδιέξοδο.
Η πραγματική αιτία του προβλήματος είναι η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) της ΕΕ που μοναδικό στόχο έχει την εξασφάλιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλίων, των εξαγωγέων – μεγαλεμπόρων που συνδέονται με την πρωτογενή παραγωγή και την παραπέρα συγκέντρωση και συγκεντροποίηση γης – παραγωγής – εμπορίας των αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων.
Στο έδαφος της ΚΑΠ, που συνδιαμόρφωσαν και εφάρμοσαν διαχρονικά όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ παλιότερα:
- Επιτρέπονται οι αθρόες εισαγωγές ελιών (και άλλων αγροτικών προϊόντων μη ελλειμματικών) τη στιγμή που δεν έχει εξασφαλιστεί η διάθεση της εγχώριας παραγωγής. Όχι για να φάει φθηνά ο λαός, αλλά, για να κερδοσκοπήσουν οι μεγαλέμποροι. Αυτές οι ελιές εισάγονται και πολλές φορές πωλούνται ως «Καλαμών» ή ακόμα και ως «Καλαμάτας» (Kalamata olives) για να ρίχνουν την τιμή της ντόπιας παραγωγής στα τάρταρα, να εξασφαλίζουν φθηνή πρώτη ύλη ενισχύοντας την κερδοφορία εμποροβιομηχάνων.
- Απαγορεύεται ο καθορισμός κατώτερων εγγυημένων τιμών που να εξασφαλίζουν ένα εισόδημα επιβίωσης στον αγροτοπαραγωγό και ικανοποιητικές τιμές στη λαϊκή κατανάλωση, αφήνοντας απροστάτευτο και τον αγρότη και τον καταναλωτή. Μάλιστα, αυτή η απαγόρευση, ειδικά για τον τομέα του ελαιόλαδου, ενισχύθηκε με τη μεταβατική ΚΑΠ και την προσθήκη στον Κανονισμό 1308/2013 του άρθρου 167α, που ορίζει, πέρα από τη γενική, και ειδική ρητή απαγόρευση καθορισμού από τα κράτη της ΕΕ οποιασδήποτε μορφής τιμής, ακόμα και ως ενδεικτικής ή συνιστώμενης κατά την «πρώτη» εμπορία του προϊόντος, δηλαδή κατά την πώληση του ελαιόλαδου από τον αγροτοπαραγωγό στον βιομήχανο ή στον έμπορο/διακινητή/εξαγωγέα. Την ίδια στιγμή, βιομήχανοι και έμποροι πωλούν τα προϊόντα των ελαιοπαραγωγών στην τελική κατανάλωση σε τιμές από τριπλάσιες έως δεκαπλάσιες σε σχέση με την τιμή που δίνουν στους αγρότες.
Στην ουσία η όποια αντιπαράθεση για τις αποφάσεις Αποστόλου (ΣΥΡΙΖΑ)– Γεωργαντά (ΝΔ) αφορά για το ποιος μεγαλέμπορας – βιομήχανος θα μπορεί να κερδίζει στις πλάτες των αγροτών. Αποδεικνύεται ότι είτε με ΣΥΡΙΖΑ, είτε με ΝΔ η στρατηγική της πολιτικής τους είναι κοινή και συγκεκριμένη. «Φορείς», βουλευτές της Μεσσηνίας, εκπρόσωποι εμπόρων, Δήμαρχοι και λοιποί «σωτήρες» κοροϊδεύουν τους παραγωγούς μέσα στα μούτρα τους, ότι δήθεν «κόβονται» για τις αθρόες εισαγωγές και τις ελληνοποιήσεις. Με τις πλάτες της κάθε κυβέρνησης, της Ε.Ε. και της Κ.Α.Π. οι μεγαλέμποροι είτε αισχροκερδούν, είτε εισάγουν ανεξέλεγκτα. Είναι προκλητικό να κάνουν τους ανήξερους. Ο ένοχος για εισαγωγές προϊόντων από τρίτες χώρες, ενώ τα ίδια τα παράγουμε και στην χώρα μας, έχει ονοματεπώνυμο: Ε.Ε., κυβερνήσεις διαχρονικά.
