Για ασύμφορη παραγωγή κάνουν λόγοι οι Αγροτικοί Σύλλογοι Ανατολικής Φθιώτιδας, καθώς οι τιμές πώλησης των προϊόντων της είναι ελάχιστες σε σχέσεις με το αυξημένο κόστος παραγωγής.
«Πάλι τα ίδια! Όπως και τις προηγούμενες χρονιές με τις τιμές της ελιάς στα τάρταρα και το κόστος παραγωγής και η ακρίβεια σε κάθε προϊόν και υπηρεσία της καθημερινότητάς μας στα ύψη.
Οι φετινές τιμές όπως όλοι γνωρίζετε, είναι στο μισό των περσινών τιμών δηλ. στα 0,55 έως 0,65 λεπτά τα 200 τεμάχια πράσινης επιτραπέζιας κονσερβολιάς Στυλίδας. Φτάνουν για να ζήσουμε καταρχήν και για την καλλιεργητική φροντίδα των ελαιώνων την επόμενη χρονιά; Προφανώς όχι!
Για να γεμίσουμε ένα ρεζερβουάρ πετρέλαιο σε δενδροκομικό τρακτέρ χρειαζόμαστε μ’ αυτές τις τιμές – αίσχος 150 κιλά ελιές διακοσίων τεμαχίων. Για να αγοράσουμε ένα τσουβάλι λίπασμα 40 κιλών χρειαζόμαστε 80 κιλά πράσινες ελιές αντίστοιχων τεμαχίων. Τις ελιές όπως γίνεται κατανοητό τις πουλάμε σε τιμές κόστους με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να επιβιώσουμε, να απαξιώνεται η εργασία μας και η γη μας και να ερημώνει η ύπαιθρος.
Σημαντικό είναι και το κόστος διαβίωσης. Οι τιμές στο ρεύμα, στο φυσικό αέριο, στο πετρέλαιο μας οδηγούν στην ενεργειακή φτώχεια, ενώ και η άνοδος των τιμών στο ψωμί, στα γαλακτοκομικά και τα παράγωγά τους, το κρέας, στο λάδι, στο ψάρι, τα φρούτα μάς οδηγούν στην επισιτιστική φτώχεια.
Είναι επίκαιρες από ποτέ οι κατώτερες εγγυημένες τιμές των αγροτικών προϊόντων που θέτει το οργανωμένο, συνεπές κίνημα όπως εκφράζεται μέσα από την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων (ΠΕΜ) και κυριαρχεί στα αιτήματα, στις διεκδικήσεις και στην πάλη των Αγροτικών Συλλόγων και των Ομοσπονδιών τους. Οι κατώτερες εγγυημένες τιμές εξασφαλίζουν το εισόδημα για να μπορέσουμε
να βιοποριστούμε και να φροντίσουμε τις καλλιέργειές μας εμείς οι βιοπαλαιστές αγρότες.
Σε αυτήν την προσπάθειά μας έχουμε απέναντί μας καταρχήν όλους τους επιχειρηματικούς ομίλους στη διατροφική αλυσίδα, εκμεταλλευτικούς καλύτερα, αφού καρπώνονται με τιμές αίσχους τον κόπο μας και τα αγροτικά μας προϊόντα. Αλλά και τους συνεταιρισμούς οι οποίοι λειτουργούν βοηθητικά για τους εκμεταλλευτικούς ομίλους και συμπράττουν στην εμπορία και στην αποθήκευση των αγροτικών προϊόντων. Επιπλέον, επιβάλλουν χαμηλές τιμές για λογαριασμό τους και χαμηλώνουν τον πήχη των προσδοκιών για καλύτερες τιμές στους αγρότες.
Στους σημερινούς συνεταιρισμούς που λειτουργούν σαν Ανώνυμες Εταιρείες και όχι με την ισοτιμία των μελών όπως παλιότερα, με δικαίωμα μελών σήμερα να έχουν δυο και τρεις μερίδες, με δικαίωμα εξαγοράς του 35% από εκμεταλλευτικούς ομίλους κολοσσούς, οδηγούνται στα χέρια των μεγαλοαγροτών και τελικά στους εκμεταλλευτικούς ομίλους. Με μία αύξηση μετοχικού κεφαλαίου οι βιοπαλαιστές αγρότες θα αναγκαστούν να αποχωρήσουν. Παράδειγμα, συνεταιρισμοί φιγουράρουν ως μέλη της Πανελλήνιας Ένωσης Μεταποιητών – Τυποποιητών – Εξαγωγέων Επιτραπέζιων Ελαιών.
Υποκριτική και προκλητική συνάμα είναι η πρόσφατη ανακοίνωση της ΠΕΜΕΤΕ η οποία επισημαίνει ότι «πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους ότι, η υπέρμετρη πτώση των τιμών παραγωγού σε μια περίοδο με αυξημένο κόστος στον πρωτογενή τομέα, θα προκαλέσει ανεπανόρθωτο πλήγμα στο εισόδημα του Έλληνα ελαιοπαραγωγού»! Σωστό. Τί κάνουν όμως; Οι ίδιοι που επιβάλλουν χαμηλές τιμές στην πράσινη ελιά, οι ίδιοι είναι που επισημαίνουν «…την υπέρμετρη πτώση των τιμών…». Και οι ίδιοι είναι που αισχροκερδούν ως σύγχρονοι… μαυραγορίτες πουλώντας πανάκριβα τα τελικά προϊόντα.
Απέναντί μας είναι διαχρονικά οι κυβερνήσεις γιατί στηρίζουν και δημιουργούνε ευνοϊκές συνθήκες κερδοφορίας στους εκμεταλλευτικούς ομίλους σε αντίθεση με το αίτημά μας για κατώτερες εγγυημένες στα αγροτικά προϊόντα.
Απέναντί μας είναι η ΕΕ με την Κοινή Αγροτική Πολιτική η οποία εν τέλει καταστρέφει παραδοσιακές καλλιέργειες που είναι απαραίτητες στη μεσογειακή διατροφή του λαού μας.
Τα επιχειρήματα συνάδελφοι περισσεύουν. Δεν περισσεύει κανένας όμως από τον αγώνα, τη διεκδίκηση μέσα από τους Αγροτικούς Συλλόγους για κατώτερη εγγυημένη τιμή στην πράσινη ελιά 1,5 ευρώ στα 200 τεμάχια.
Καλούμε τους συναδέλφους μας ελαιοκαλλιεργητές να είναι σε αγωνιστική ετοιμότητα για να διεκδικήσουμε με κινητοποιήσεις το δίκιο μας και τη ζωή μας.
Είναι ο μοναδικός δρόμος για να έχουμε παρόν και μέλλον!»
