Γιός αγρότη από το Δήμο Βισαλτίας Σερρών άσκησε αγωγή το 2021, με την οποία ζητούσε να αναγνωριστεί ότι δεν οφείλει 106.233 ευρώ προς τράπεζα υπό εκκαθάριση, που του ζητήθηκαν με εξώδικο το 2018.
Η αγωγή του έγινε δεκτή πρωτόδικα με την υπ’ αρ. 165/2021 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Σερρών. Η πρωτόδικη απόφαση δέχθηκε ότι ο ενάγων, γιος του πρωτοφειλέτη αγρότη, είχε αναλάβει όλες τις οφειλές του αγρότη πατέρα του με ρύθμιση το 2005, αναλαμβάνοντας την αποπληρωμή τοκοχρεωλυτικού δανείου ποσού 16.668,71€ σε επτά έτη και σε 14 εξαμηνιαίες τοκοχρεωλυτικές δόσεις, εξοφλητέα η τελευταία δόση, το Δεκέμβριο 2011. Επειδή ο ενάγων δεν κατέβαλε καμμιά από τις ανωτέρω δόσεις, η οφειλή από το δάνειο επιβαρύνονται με τόκους υπερημερίας κι έτσι ανήλθε στις 4.3.2021 στα 106.233,19€.
Το δικαστήριο δέχθηκε τον ισχυρισμό ότι όλες οι επιμέρους τοκοχρεωλυτικές δόσεις του παραπάνω δανείου υπέκυψαν σε πενταετή παραγραφή κι έτσι όλο το χρέος, οι τοκοχρεωλυτικές δόσεις και οι τόκοι υπερημερίας, παραγράφηκαν ολοσχερώς.
Ασκήθηκε έφεση από την εκκαθάριση της πρώην τράπεζας η οποία απορρίφθηκε με την απόφαση 797/12.5.2023 του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης.
Το Εφετείο δέχθηκε παρόμοια ότι οι τοκοχρεωλυτικές δόσεις διατήρησαν την αυτοτέλειά τους, οπότε υπάγονταν η κάθε μια σε πενταετή παραγραφή που άρχισε από την λήξη καταβολής εκάστης δόσης και συμπληρώθηκε μετά πενταετία, πριν η εναγόμενη τράπεζα καταγγείλει το δάνειο και καταστεί αυτό στο σύνολό του ληξιπρόθεσμο κι απαιτητό.
Έτσι απορρίφθηκε η έφεση της τράπεζας κι επικυρώθηκε η πρωτόδικη απόφαση, κι ο οφειλέτης ελευθερώθηκε από το χρέος.
